ΤΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΙΩΤΗ Γ. ΠΙΠΕΡΟΠΥΛΟΥ από "τα χαλια"

Η πικρή επικαιρότητα του ... Τζόγου !

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
Καθηγητή Πανεπιστημίου Μακεδονίας

Παραμονή πρωτοχρονιάς κάποιοι θα καθήσουν γύρω στο τραπέζι και θα «παίξουν» για το καλό του χρόνου… Δυστυχώς μερικοί ξεκίνησαν την προθέρμανση για το πρωτοχρονιάτικο «παιχνίδι» έξη μήνες νωρίτερα και συνεχίζουν να αποθερμαίνονται τους επόμενους έξη μήνες.

Η διαπίστωση είναι πικρή: το κυνηγητό της Τύχης έχει καθιερωθεί σε φοβερά επικερδή απασχόληση για το Ελληνικό Κράτος με τα παιχνίδια ΟΠΑΠ και Ιπποδρόμων, για τους ιδιοκτήτες των 9 Καζίνων της Ελλάδας καθώς και τους bookmakers παράνομων στοιχημάτων. Το 2008 με συντηρητικές εκτιμήσεις υπολογίζεται ότι θα έχουμε ξοδέψει περισσότερα από 15 (ναι, ναι, δεκαπέντε) δισεκατομμύριο ευρώ σε νόμιμο και παράνομο τζόγο, ποσά με τα οποία θα καλύπτονταν οι ανάγκες των Υπουργείων Παιδείας, Υγείας και Πρόνοιας και του Ταμείου βοήθειας των φτωχών!!!

Έρευνες και θεωρητικές ερμηνείες πιστοποιούν το γεγονός ότι
όταν αυξάνεται η οικονομική ανέχεια και αβεβαιότητα αυξάνονται σε σχέση ευθέως ανάλογη και η εμπλοκή μεγάλων πληθυσμιακών συνόλων στο νόμιμο και παράνομο κυνηγητό της Τύχης. Και, όπως όλοι γνωρίζουμε, τα πράγματα είναι ήδη δύσκολα στην Οικονομία μας και θα γίνου χειρότερα τους ερχόμενους μήνες, και ο νοών, νοείτω!

Η αλήθεια είναι ότι ο τζόγος ξεκινά εξ απαλών ονύχων! Πολλά παιδικά παιχνίδια περιέχουν τη διαδικασία ρίψης ζαριού ή τράβηγμα χαρτιών αλλά είναι δύσκολη η απάντηση στο ερώτημα «ποιός είναι και πώς γίνεται ο μανιώδης παίκτης;»

Θεωρητικά κάποιοι παίκτες είναι νευρωσικά άτομα με έντονη υπο-

συνείδητη ανάγκη να χάσουν που συγκαλύπτεται από την εμφανή τους προσκόλληση στην επιδίωξη της επιτυχίας. Η υποσυνείδητη ανάγκη για "αποτυχία" ξεκινά από την επανάσταση τους στη γονική εξουσία που δημιουργεί ενοχές και ανάγκη τιμωρίας και γενικεύεται σε μιά επαναστα

τικότητα απέναντι στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Η ψυχοσύνθεση των παικτών είναι ταυτόσημη με την αναζήτηση της δράσης και της περι-έτειας και λειτουργεί με το θεώρημα ότι εάν δεν ρισκάρουν αδυνατούν να επιβεβαιώσουν την ύπαρξή τους, αδυνατούν να αισθανθούν ότι πράγματι είναι ζωντανοί!

Ο παθολογικός παίκτης επιφανειακά προβάλλει ως άτομο με έντονα στοιχεία κοινωνικότητας, πρόσχαρο στις συναλλαγές με τους άλλους, ένας κλασικά ευχάριστος για την παρέα τύπος άνδρα ή γυναίκας. Διεισδύοντας, όμως βαθύτερα στην αυθεντικότητά του , ανακαλύπτου

με ένα άτομο ψυχοσυναισθηματικά άνώριμο, με έντονα χαρακτηριστι

κά εχθρότητας και σαφείς τάσεις μαζοχισμού που συνοδεύονται από υπέρμετρη αντικοινωνικότητα και επαναστατικότητα καθώς και από μιά χαρακτηριστική ροπή προς τη μαγεία, την παραψυχολογία και μεταφυσι

κές ανησυχίες.

Oι μανιώδεις τζογαδόροι είναι άτομα με παθητική εξαρτημένη προσω

πικότητα, τους λείπει η ικανότητα για σύναψη, εδραίωση και συνέχιση αυθεντικών διαπροσωπικών σχέσεων, είναι άτομα με έντονη τάση για εκμετάλλευση του άλλου. Ο καταναγκασμός και η ταυτόχρονη γοητεία, η συναρπαστικτητα του τζόγου οδηγούν τα άτομα αυτά σε πλήρη αδιαφορία και αμέλεια της προσωπικής ή οικογενειακής ζωής όπως, επίσης, και των επαγγελματικών τους υποχρεώσεων

Δυστυχώς ο τζόγος αποτελεί ΔΕΔΟΜΕΝΟ των σύγχρονων κοινωνιών και όπως ανέφερα παραπάνω τα θύματά του θα αυξηθούν καθώς αυξάνεται και η ανέχεια που θα ακολουθήσει τα τρέχοντα οικονομικά μας προβλήματα και την επερχόμενη ύφεση. Για το λογο αυτό και το Κράτος χρειάζεται να συνδράμει, και οι διοικήσεις των καζίνο να έχουν ομάδα ειδικών για τίς “πρώτες ψυχολογικές βοήθειες” αλλά και ο καθένας που βγαίνει από το Καζίνο “χαμένος” για πολλοστή φορά να επιδιώξει τη βοήθεια των δικών του ανθρώπων και των ειδικών.

Διεθνώς δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεραπεία του πάθους του τζόγου!

Οι παίκτες, θεραπευτικά, εντάσονται μέσα στα πλαίσια της προσέγγισης για διαταραχές χαρακτήρος και θεραπείας καταναγκαστικών νευρώσεων αλλά τα ποσοστά επιτυχίας είναι πολύ χαμηλά ιδιαίτερα για τον παθολογικό παίκτη.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ λύση μοιάζει να είναι οι ομάδες αλληλοβοηθείας τζογαδόρων ( gamblerς anonymous ) που αριθμούν σήμερα εκατοντάδες παραρτήματα σε πολλές χώρες του πλανήτη μας και που προφανώς δειλά-δειλά ήρθε η ώρα να δημιουργηθούν και στη Ελλάδα...

Κλείνω με την Ιπποκρατική διαπίστωση ότι εκατό γραμμάρια ΠΡΟΛΗΨΗΣ είναι καλύτερα από ένα ΚΙΛΟ θεραπείας στην περίπτωση των παθολογικών παικτών....


Αναρτήθηκε από taxalia στις Τρίτη, Δεκέμβριος 30, 2008
Ετικέτες ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ