Μπαίνεις στο Τweeter να δεις καμία είδηση, να χαζέψεις πως φλερτάρουν οι νέοι, να ακούσεις τα τραγούδια της μόδας που παίζουν αυτή τη περίοδο, να μιλήσεις με κάνα φίλο που κοστίζει λιγότερο απ’ το να του τηλεφωνήσεις. Και πάλι Πάγκαλο διαβάζεις! Κόντυναν τα...
δάκτυλα του Πάγκαλου απ’ την πληκτρολόγηση, πια! Βροχή από tweets! Γιατί; Μήπως θέλει και αυτός να ακούσει το νέο χιτ που αντικαθιστά το Nosa – Nosa; Μήπως του αρέσει η συζήτηση στα dm με μια άγνωστη; Άραγε δεν έχει και αυτός μετά από τόση ντοματοσαλάτα που έχει φάει για οικονομία, λεφτά να τηλεφωνηθεί με τους φίλους του; Όοοοοοχι! Κυρίως χαρακτηρίζει καθόλου κομψά, αλλά ποιος ξέρει, ίσως για αυτόν εποικοδομητικά, τον Τσίπρα. Και τόσο πια έχει γίνει μανιέρα, που θα πάω να βρω αυτό το παιδί τον Αλέξη και με δάκρυα στα μάτια θα πέσω στην αγκαλιά του για να τραγουδήσουμε το «Χτύπα κι άλλο θα τ’ αντέξω», με φτηνό ουίσκι, ως μέλη μιας γενιάς που «δεν έχει τιμωρηθεί ποτέ, ό,τι κι αν έχει κάνει»!
Αυτή η τελευταία φρασούλα είναι του τουιτερομανή κ. Πάγκαλου απ την εκπομπή «Αυτοψία». Τώρα τα νεανικά κοινά 18 – 44, ως μια γενεά ατιμώρητη τι να κάνουμε δηλαδή; Να βγάλουμε τις κάλτσες να προσφέρουμε τις πατούσες μας για φάλαγγα για να τιμωρηθούμε η να ανεβάσουμε κάνα τραγούδι διαμαρτυρίας όπως το «Κομμένα πια τα δανικά» του Ρέμου στο Τweeter;
Στη δε συγκεκριμένη εκπομπή η συνέντευξη του κ. Πάγκαλου απέδειξε περίτρανα πως ο ίδιος ήταν δεκαετίες στη πρώτη γραμμή της πολιτικής, με την παιδεία και το πολιτισμό εκλεγμένου βουλευτή στο Λουξεμβούργο ή στο Σαν Μαρίνο, ενώ εμείς τώρα που τον ψηφίζαμε (όχι, όλοι, όχι όλοι), είμαστε τουλάχιστον ξαδέλφια και συννυφάδες των ιθαγενών στην αφρικανική ποδοσφαιρομάνα του Πίου.
Έτσι ο τουιτερομανής κ. Πάγκαλος, με την ευρηματικότητα στις ατάκες λες και έχει προσλάβει και τους τις γράφουν καλοί σεναριογράφοι όπως ο Ρήγας και ο Αποστόλου, χαρακτήρισε τον Τσίπρα αστοιχείωτο από άποψη πολιτική και γενικότερη μόρφωση: «Πρόσωπο που στερείται γενικότερης μορφώσεως και το οποίο μιλά πανβάρβαρα ελληνικά. Δεν έχει ιδέα, συνεχώς σε επίπεδο πρώτης σελίδας εφημερίδων λειτουργεί, είναι ένα πρόσωπο ασήμαντο από πολιτική άποψη, δεν έχει μία ιδέα δικιά του, δεν έχει κάνει μία πρόταση. Είναι ένα τυχαίο γεγονός, είναι δημαγωγός και προήλθε από τη γενεά αυτή που δεν έχει τιμωρηθεί ποτέ, ότι και να κάνει» (σ.σ: βγάλτε καλτσούλες! Φάλαγγα τώρα!).
Και ως μέλος μια κυβέρνησης για καμία 30αριά χρόνια, φορεί τη σκούφια του αντάρτικου λεβέντικα, στραβά και λέει «ανατροπή θα πει να εθνικοποιήσουμε την οικονομία, να αναλάβουν τα σοβιέτ, να αναλάβει Κομισάριος ο -πως τον λένε αυτόν τον αστείο- ο Στρατούλης (φάλαγγα κι αυτός κι ας τον κόβω για άλλη γενιά), να αναλάβει Κομισάριος του ενός τομέα, ο Λαφαζάνης του άλλου και να απαντήσουμε πάνοπλοι προς τη σοσιαλιστική επανάσταση.
Να σας πω, εμένα δε με φόβισε η δικτατορία η κοινοβουλευτική του Καραμανλή, με τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, το ανηλεές ξύλο και τα βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα, γιατί αυτή ήταν η πρακτική τους. Δε με φόβισε η δικτατορία, η οποία με καταδίκασε και σε βαρύτατες ποινές. Δε θα φοβηθώ τώρα τον κ. Τσίπρα, όταν μάλιστα έχω και πολύ λίγα να χάσω, γιατί τι θα με κάνει ο κ. Τσίπρας, θα με βάλει στη φυλακή; Ας με βάλει, αν μπορέσει». Όχι, έχουμε μεγαλύτερη τιμωρία. Να σας μπλοκάρει το τουίτερ! Τρολ!
Και εκεί πια που ο εγκέφαλος εμένα -της μαύρης ξαδέλφης του Πίου- που έχω ντυθεί Ελληνίδα, για την περίσταση, κάηκε είναι πως δεν μετανιώνει για το πολυσυζητημένο «μαζί τα φάγαμε». Μωρέ μαζί τα φάγαμε, αλλά χώρια μόνοι εμείς πληρώσαμε! Εκεί είναι το ζητηματάκι, για να μη πω και το πηδηματάκι! Η δε επιχειρηματολογία του για το μέγεθος του φαγώματος είναι πράγματι φύλαρχου που θέλει να φάει μόνος του τον ιεραπόστολο.
Δεν ζητούσαμε λέει, πάντα αποδείξεις, κλέβαμε το δημόσιο και παραδέχθηκε ότι ούτε και ο ίδιος ζητούσε πάντα αποδείξεις. «Παίρνατε πάντοτε απόδειξη;» ρώτησε ο κ. Πάγκαλος τον Αντώνη Σρόιτερ. «Όχι» απάντησε ο δημοσιογράφος. «Το ίδιο και εγώ. Και εσείς και εγώ, λοιπόν, κλέβαμε το κράτος»… Σωστά! Να μη πάρω την απόδειξη από τον μεγάλο ιδιόκτητη περίπτερου για τις τσίχλες με γεύση μέντας και τα χαρτομάντιλα, που τον ‘βάλαν τον άνθρωπο να κόβει απόδειξη, είναι έγκλημα οικονομικό με μεγάλη βαρύτητα για την οικονομία της χωράς, σα να λέμε Siemens και χωρίς γεύση μέντας, άρα πιο απλό.
Τώρα για τον προβληματισμό και την ισοπεδοτικότητα του «γιατί ο κόσμος καταδικάζει τη βία από την ακροδεξιά και δεν καταδικάζει τη βία του ΣΥΡΙΖΑ» και «Δεν θεωρώ τον ΣΥΡΙΖΑ δημοκρατικό κόμμα, το θεωρώ μη δημοκρατικό κόμμα, περιθωριακό κόμμα όπως είναι η Χρυσή Αυγή, με διαφορά στιλ». Τώρα για αυτό βαριέμαι να μιλήσω και προτιμώ να σας πω ένα ανέκδοτο σύντομο όπως «τι είναι άσπρο και πετά πάνω απ’ τη θάλασσα; Μα το προφανές: μια μύγα νύφη!».
Και επίσης τώρα θα τον κάνω unfollow! Αποφάσισα πως προτιμώ τα dm με αγνώστους…
