<<H Αρμενία πεθαίνει αλλά θα επιβιώσει! Το εστω και λίγο αίμα που της έμεινε ειναι πολυτιμο και αρκετό για να γεννήσει μια ηρωική γενιά! Ένα έθνος που δεν θέλει να πεθάνει, δεν πεθαίνει>>!
Ανατολ Φρανς 1916
Αυτό γράφτηκε πάνω από 100 χρόνια πριν.
Κι είναι σα να μην πέρασε μια μέρα.
Ξανά ο Τούρκος πίσω, σαν τότε που ήταν μπροστά.
Χτυπά τους ΑΡΜΕΝΙΟΥΣ.
Χτυπά τον κόσμο όλον, γιατί έτσι του αρέσει.
Γιατί είναι λαός μοβόρος, μοχθηρός - που έχει τη φιλιά στο γόνατο.
Τότε, πρώτα την Αρμενία και τους Αρμένιους.
Τότε, μετά την Ελλάδα του Πόντου και τους εκεί Έλληνες.
Τώρα, την Αρμενία και τους Αρμένιους πάλι.
Τώρα, με την Ελλάδα τι;
Εγώ όχι.
ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΨΥΧΗ ΤΕ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ ΠΟΥ ΔΗΘΕΝ ΒΟΗΘΑ ΤΟΥΣ ΑΖΕΡΟΥΣ.
Εγώ είμαι φίλε μου Κρικόρ.
Αυτοί; Οι πολιτικοί μου όμως ΟΧΙ αδερφέ μου.
Και ξέρεις γιατί;
Επειδή είναι μηδενικά με ...τσέπες!
Δεν πειράζει όμως - Ο ΑΠΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΞΕΡΕΙ ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ.
Οι προσευχές μας ας στηρίξουν τον αγώνα σας.
Και τον δικό μας αγώνα, που έρχεται φίλε μου καλέ...
03-11-2020
Δημήτριος Π. Κεραηλίδης
Συγγραφέας - Δημοσιογράφος
