Πωλείται πατρίς
Ακούγοντας τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά συνάγει κανείς μερικά βασικά συμπεράσματα:
1. Ο κ. Σαμαράς περιέγραψε μία κυβέρνηση... αποκρατικοποιήσεων. Αφιέρωσε τον περισσότερο χρόνο του δίνοντας το στίγμα της βούλησης και της αποφασιστικότητας να παραχωρήσει σε ιδιώτες μεγάλο μέρος της δημόσιας περιουσίας, από τα αεροδρόμια και τα λιμάνια, μέχρι τους...
ευαίσθητους τομείς της ενέργειας και των υδάτων…
ευαίσθητους τομείς της ενέργειας και των υδάτων…
Ο πρωθυπουργός ήθελε να στείλει σαφές μήνυμα προς το εξωτερικό -δανειστές και πιθανούς επενδυτές-, επιβεβαιώνοντας τη βασική στρατηγική του που θέλει την ανάπτυξη να προκαλείται σχεδόν αποκλειστικά από την εκχώρηση τομέων της δραστηριότητας του δημοσίου τομέα, Η στρατηγική αυτή είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνη καθώς θα προκαλέσει κύματα αντιδράσεων από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες θα αισθανθούν ότι απειλείται η εργασία τους και πως η Ελλάδα γίνεται ακόμα περισσότερο “προτεκτοράτο”.
2. Παρέπεμψε στους υπουργούς για τις “καυτές πατάτες” των εργασιακών (π.χ μετενέργεια) και υπήρξε σκοπίμως γενικόλογος στη δέσμευση περί μη περαιτέρω μειώσεων μισθών και συντάξεων. Δυστυχώς, ο επικεφαλής της Ομάδας Δράσης Χορστ Ράϊχενμπαχ …πρόλαβε τον πρωθυπουργό και, μία ημέρα νωρίτερα, ζητούσε νέα συμπίεση του εργασιακού κόστους.
3. Η κυβέρνηση δεν έχει κατορθώσει ακόμα να σχηματοποιήσει τι ακριβώς σημαίνει γι αυτήν “επαναδιαπραγμάτευση” και πως θα κινηθεί έναντι των δανειστών. Εάν κρίνει κανείς από τη δήλωση του νέου υπ. Οικονομικών Γ. Στουρνάρα στους FT, ο πρωθυπουργός και η βασική ομάδα του -των κ.κ Βενιζέλου και Κουβέλη συμπεριλαμβανομένων- δεν φαίνεται να έχουν πεισθεί ότι μπορούν, πράγματι, να αλλάξουν σημαντικούς όρους του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης. Γι αυτό και, στα 35 λεπτά των προγραμματικών δηλώσεων, ο κ. Σαμαράς ανέφερε για πρώτη φορά τη λέξη “επαναδιαπραγμάτευση”, μόλις στο 28ο λεπτό…
4. Ο πρωθυπουργός φαίνεται να αντιλαμβάνεται πως η κυβέρνησή του είναι τόσο εύθραυστη που αρκεί μία ανόητη ή και υπονομευτική δήλωση ευρωπαίου αξιωματούχου για να χάσει μέρος της ελάχιστης αξιοπιστίας της, τόσο στο εσωτερικό, όσο και διεθνώς. Γι αυτό και επιχείρησ ενα στείλει μήνυμα του τύπου “αφήστε με ήσυχο, μην με υπονομεύετε”. Ο πρωθυπουργός γνωρίζει πως ένας εκ των βασικών λόγων που προηγήθηκε κατά 2 μονάδες (ΜΟΝΟ) του Συριζα είναι το γεγονός ότι μερίδα των πολιτών φοβήθηκε ότι “χωρίς τον Σαμαρά που τον εμπιστεύονται οι ξένοι, η Ελλάδα θα βρεθεί εκτός ευρωζώνης”. Εάν, τώρα, κάθε τρεις και λίγο κάποιος αξιωματούχος ( όπως ο Άκερμαν, η Φιλανδή υπ. Οικονομικών κ.ά) αφήνουν υπονοούμενα περί πιθανής εξόδου της χώρας από τη ζώνη του ευρώ, η “υπεραξία Σαμαρά’ στο εσωτερικό της χώρας απομειώνεται ταχύτατα.
Εν κατακλείδι, ο πρωθυπουργός προσπάθησε να δείξει ότι ελέγχει το…παιχνίδι. Προσώρας, αυτό συμβαίνει. Ανοχή, ωστόσο, δεν υπάρχει και σύντομα θα μάθουμε εάν η κυβέρνηση Σαμαρά είναι μία θερινή κυβέρνηση που θα αρχίσει να κλυδωνίζεται με τα πρωτοβρόχια, ή εάν έχει πιθανότητες να αντέξει περισσότερο. Σχετικά με τα περί “κυβέρνησης τετραετίας”, μάλλον δεν τα πιστεύουν ούτε οι πιο στενοί συνεργάτες του…
