Το ανέκδοτο της ημέρας: Ο δημοσιογράφος μένει αμέτοχος σε ότι και αν συμβαίνει γύρω του, μεταφέρει ψυχρά χωρίς συναίσθημα την είδηση. Ακόμα να γελάσετε;
Τι...
γέλια, προσθέσεις και αφαιρέσεις, μόνο πάνω στην καρέκλα δεν ανέβηκαν μερικοί, όταν ανακοινώθηκε το τελικό Exit Poll. Πως κάνουν έτσι που ο παλιός κόσμος δεν φαίνεται να έπαθε τοοοσο στραπάτσο; Λέτε να έχουν συμφέροντα;(σ.σ Ρητορική η τελευταία ερώτηση.)
Αναλύσεις και αναλύσεις στα δελτία των οκτώ. Αλλά στο απρόβλεπτο και απρόσμενο φαίνεται ο χαρακτήρας του ανθρώπου. Ξεχάστηκε και το βρετανικό φλέγμα, και η δήθεν σοβαρή αρθρογραφία σε μεγάλη εφημερίδα και όλα. Καφενές φίλε μου.
Τους έφυγε και ένα άγχος. Τώρα, οι ίδιοι άνθρωποι θα μπαινοβγαίνουν. Το καινούριο το φοβούνται όλοι.
Βέβαια από αύριο, αρχίζει πάλι αυτή η αγωνία στο μάτι της παρουσιάστριας που φτάνει μέχρι το κόσμημα του λαιμού (σ.σ τρέμει!). Τι θα γίνει; Θα μείνει έτσι η χώρα; Πες και εσύ βρε σχολιαστή. Πάρε εκείνο το σοβαρό ύφος. Διόρθωσε λίγο τα γυαλιά σου. Τα άσπρα μαλλιά, έχουν λακ σήμερα ή έγιναν και σε αυτό περικοπές; Μήπως να φορούσες μια πιο σκούρα γραβάτα; Έτσι για «την αγωνία της ημέρας». Μην φοβάσαι, στα γελάκια της βραδιάς των εκλογών κανένας δεν θα δώσει σημασία. Πάμε για ακόμα ένα βράδυ να παίξουμε το ρολάκι μας.
Αυτή η τηλεοπτική χώρα έχει σαπίσει εδώ και καιρό. Είναι σαν σκηνικό του Τιμ Μπάρτον χωρίς το μαύρο χιούμορ. Μόνο εφιάλτες. Αλλά οι πραγματικοί εφιάλτες που μπήκαν στη βουλή με τη μαύρη την μπότα και τα ναζιστικά συνθήματα περνούν σε δεύτερη μοίρα. Μην σου πω και τρίτη. Ποιος νοιάζεται βρε;
Το σπιτάκι τους, τους νοιάζει και το δάνειο* που παίρνουν. Άσε τους άλλους να κουρεύονται.
*Δεν το ήξερες; Πιο εύκολα παίρνεις δάνειο αν είσαι κανάλι παρά μικροεπιχειρηματίας την σημερινή εποχή. Γιατί; Γιατί δεν πρέπει να ξεμείνεις από ενημέρωση. Τι ρωτάς και εσύ…
