ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΑΡΑΓΕ Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ....

Οι δραματικές οικονομικές εξελίξεις σε Ιταλία, Ισπανία και Γαλλία, δηλαδή στον πυρήνα της ευρωζώνης, αποδεικνύουν ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες έκαναν ένα τεράστιο λάθος στον τρόπο με τον οποίο επέλεξαν να αντιμετωπίσουν την ελληνική κρίση δανεισμού. Είκοσι μήνες τώρα, με τη συνδρομή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, έχουν καταδικάσει σε αργό οικονομικό και κοινωνικό θάνατο την Ελλάδα. Δεν έχουν καταφέρει όμως να αναχαιτίσουν το πρόβλημα, που έφτασε στο σπίτι τους και απειλεί με διάλυση τη ζώνη του ευρώ, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο την παγκόσμια οικονομική σταθερότητα.

Οι ηγέτες της Ε.Ε., και κυρίως το δίδυμο Μέρκελ - Σαρκοζί, προσπάθησαν να αποφύγουν τις ευθύνες τους και έκαναν μια σειρά από λάθη στρατηγικής σημασίας. Επέλεξαν να συγκρουστούν με τους «τεμπέληδες και σπάταλους Ελληνες» παρά να βάλουν φρένο στις «αγορές». Αποφάσισαν να σκοτώσουν το θύμα της κρίσης αντί να αντιμετωπίσουν γρήγορα και αποτελεσματικά τον ιό που την προκάλεσε. Η Ελλάδα ήταν ο αδύναμος κρίκος της ευρωπαϊκής αλυσίδας λόγω του δημοσιονομικού ελλείμματος και του υψηλού χρέους και ήταν λογικό να πληγεί πρώτη, αλλά δεν ήταν αυτή που δημιούργησε την κρίση. Την κρίση τη δημιούργησαν, τη συντηρούν και την ενισχύουν οι «αγορές» και, αν κρίνουμε από τις τελευταίες εξελίξεις, θα την πάνε μέχρι τέλους.

Οι άστοχοι χειρισμοί Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου με τις δηλώσεις για «Τιτανικούς» και το κυνηγητό στο Νταβός τον χειμώνα του 2010 «ξύπνησαν» τα κερδοσκοπικά κυκλώματα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, τα οποία βρήκαν μια αναπάντεχη ευκαιρία για να ρεφάρουν τις απώλειες από την κρίση του 2008. Η ηγεσία της ευρωζώνης, αντί να αγκαλιάσει την Ελλάδα πολιτικά ως έναν ισότιμο εταίρο που βρίσκεται σε δύσκολη στιγμή, επέλεξε να την αντιμετωπίσει σαν οικονομικό ζητιάνο, να την απαξιώσει επικοινωνιακά και να της φορέσει τον ζουρλομανδύα του μνημονίου με τα γνωστά αποτελέσματα. Καμία από τις προβλέψεις της τρόικας δεν επαληθεύτηκε, η χώρα βυθίστηκε στην άβυσσο της ύφεσης, της φτώχειας και της ανεργίας και, το κυριότερο, η κρίση δεν περιορίστηκε στα σύνορα της Ελλάδας. Είκοσι μήνες τώρα παρακολουθούμε έναν αγώνα αντοχής ανάμεσα στην ευρωζώνη και τις αγορές με αφετηρία την ελληνική κρίση.
Σ’ αυτό τον αγώνα οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν ηττηθεί κατά κράτος. Αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με προληπτικά μέτρα, ακολουθούν τις αγορές και όταν αναγκάζονται να πάρουν μια απόφαση οι εξελίξεις τούς έχουν ξεπεράσει. Μέρκελ και Σαρκοζί αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, διαχειρίστηκαν το πρόβλημα με λογική περιφερειακού βουλευτή, αφήνοντας το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης να ξεθωριάσει.

Ανεξάρτητα από την τύχη της Ελλάδας, τώρα ήρθε η ώρα του άξονα Βερολίνο - Παρίσι και των δορυφόρων τους να πληρώσουν ακριβά. Η κρίση δανεισμού έφτασε στη Γαλλία και απειλεί τα τρία Α της πιστοληπτικής της ικανότητας, όπως απειλούνται και της Αυστρίας και ίσως αύριο της Φινλανδίας, σφίγγοντας τον κλοιό γύρω από τη Γερμανία. Οι «πολιτικές λύσεις» που προτείνει η Μέρκελ, δηλαδή η οικονομική ενοποίηση, μπορεί να λειτουργήσουν θετικά, αλλά χρειάζονται χρόνο. Αν η Γερμανίδα καγκελάριος θέλει να διασώσει το ευρώ, πρέπει να ανοίξει τα θησαυροφυλάκια της ΕΚΤ άμεσα και γενναία. Προς το παρόν συνεχίζει την παλιά τακτική προκαλώντας τον νευρικό κλονισμό του -μέχρι χθες- φίλου της Σαρκοζί και προετοιμάζοντας το τέλος της ευρωζώνης.