Συνάντηση – σύσκεψη στο Υπ. Πολιτισμού για τον Πιερικό Όλυμπο

Την Τετάρτη και ώρα 10.00 το πρωί ορίστηκε με πρωτοβουλία του Βουλευτή Πιερίας Θανάση Παπαγεωργίου η συνάντηση των Βουλευτών, του Νομάρχη και του προέδρου της ΤΕΔΚ Πιερίας με την ηγεσία, στελέχη και υπηρεσιακούς παράγοντες του Υπουργείου Πολιτισμού για το πρόβλημα που έχει προκύψει στην νότια Πιερία από την εφαρμογή της νομοθεσίας και τις αρμοδιότητες της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.



Η συνάντηση αυτή αποφασίστηκε στην ειδική συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου Πιερίας που πραγματοποιήθηκε στις 12 Απριλίου 2010 και στην οποία συμμετείχαν οι Βουλευτές, οι Δήμαρχοι και εκπρόσωποι Φορέων της Πιερίας.

Οι προτάσεις και τα συμπεράσματα που προέκυψαν από τη ειδική συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου θα χρησιμοποιηθούν στη συνάντηση με σκοπό την αναζήτηση, με πνεύμα δικαίου και κατανόησης, της προσφορότερης λύσης στο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Νότια Πιερία με την εφαρμογή της υπουργικής απόφασης του 1985 (χαρακτηρισμός του Πιερικού Όλυμπου ως Ιστορικού και Αρχαιολογικού Τόπου) και του Ν. 3028/2002 «περί προστασίας Αρχαιοτήτων – Πολιτιστικής Κληρονομιάς».

Έκφραση γνώμης για το πρόγραμμα «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ»

Το 2010 θεωρούμε και αποδεχόμαστε όλοι πως ζούμε σε μια ευνομούμενη πολιτεία όπου ο κάθε πολίτης και ο κάθε συλλογικός φορέας έχει το αναφαίρετο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης της γνώμης για κάθε θέμα που τον αφορά ως άτομο ή αφορά το ζωτικό του περιβάλλον.
Όταν μάλιστα την άποψή μας αυτή την ζητά η ίδια η πολιτεία και έχει βαρύνουσα σημασία τότε πολύ περισσότερο έχουμε την υποχρέωση να την εκφράσουμε δημόσια και ξεκάθαρα.

Στη διαδικασία καταγραφής της άποψης των πολιτών για σημαντικά θέματα παρεμβαίνουν συνήθως ομάδες, σύλλογοι, αλλά και τοπικοί φορείς διοίκησης και εξουσίας όπως είναι τα Τοπικά Συμβούλια, οι Δημοτικές Αρχές. Κι εδώ αρχίζει το πρόβλημα.

Σύμφωνα με την επιθυμία αυτού που διενεργεί την καταγραφή επιδιώκεται να εξαχθεί τελικά και το ανάλογο αποτέλεσμα

Αν και υπάρχουν διαφανείς διαδικασίες όπου ο πολίτης μπορεί να εκφράσει την γνώμη του ή να διατυπώσει την άποψή του, αυτές αποφεύγονται και στήνονται μηχανισμοί που μόνο αντικειμενικό αποτέλεσμα δεν μπορούν να έχουν.

Αφορμή για αυτή την παρέμβαση μου έδωσαν όσα παρατηρώ και διαβάζω τις τελευταίες μέρες στα χωριά της ορεινής Πιερίας, στις εφημερίδες και στα blogs της Πιερίας.

Διάβασα π.χ. κείμενα ανωνύμων πολιτών που εκφράζονταν δυναμικά υπέρ του ορεινού δήμου από διάφορα χωριά κατά σειρά λες και ήταν εν διατεταγμένη υπηρεσία.

Γνωρίζοντας τους ανθρώπους και τις συνήθειες τους στα χωριά της ορεινής Πιερίας θεωρώ ότι είναι απίθανο να ενεργοποιήθηκαν τόσο άμεσα και την ίδια στιγμή ομάδες πολιτών. Μάλλον από κάποιο γραφείο - άρα πλαστά – ήταν όλα αυτά!

Την Πέμπτη δημοσιεύτηκε στις τοπικές εφημερίδες ανακοίνωση συλλόγων της Ρητίνης υπέρ του ορεινού δήμου με υπογραφές των μελών των Διοικητικών Συμβουλίων των συλλόγων.

Είναι όπως γράφτηκε και στην αρχή αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε πολίτη να εκφράσει γνώμη για το κάθε τι. Όταν όμως εκφράζει γνώμη ως εκπρόσωπος ενός σωματείου θα πρέπει να τηρούνται κάποιοι βασικοί κανόνες λειτουργίας και δημοκρατίας.

Αν το θέμα για το οποίο παίρνουν θέση είναι καταγεγραμμένο στους σκοπούς και τις αρμοδιότητες του συλλόγου μπορούν με συνεδρίαση που καταγράφεται σε πρακτικό να εκφράσουν άποψη και να πάρουν απόφαση. Αν όμως το θέμα δεν είναι καταγεγραμμένο στις αρμοδιότητες και στους σκοπούς του συλλόγου τότε δεν μπορούν να χρησιμοποιούν τη σφραγίδα του συλλόγου και να καταγράφουν ουσιαστικά την προσωπική τους άποψη, ως άποψη του συλλόγου. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο κατόπιν σύγκλισης Γενικής Συνέλευσης των μελών του συλλόγου με την κανονική και νόμιμη διαδικασία και αν το Σώμα της Γενικής Συνέλευσης το αποδεχθεί μπορεί να καταγραφεί η άποψη και να παρθεί απόφαση.

Ένα ακόμη γεγονός που λαμβάνει χώρα αυτές τις μέρες, πάλι στη Ρητίνη είναι η συλλογή υπογραφών από σπίτι σε σπίτι με το μοναδικό ερώτημα αν είναι ο κάθε υπογράφων υπέρ των τεσσάρων δήμων.

Κι αυτή η διαδικασία δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδιαίτερα ξεκάθαρη και δεν τηρεί τους κανόνες της δεοντολογίας. Αν αυτοί που ξεκίνησαν την διαδικασία ήθελαν να καταγράψουν την πραγματική άποψη των πολιτών, των κατοίκων της Ρητίνης θα έπρεπε να τους ενημερώσουν πρώτα για όλα όσα προβλέπει το Σχέδιο «Καλλικράτης» και κατόπιν να ζητήσουν από τους πολίτες να αποφασίσουν.

Τι πιο δημοκρατικό από μια ανοιχτή γενική συνέλευση στην οποία να ενημερωθούν οι συμμετέχοντες για τις προτάσεις του σχεδίου «Καλλικράτης» που αφορούν το χωριό, τη Ρητίνη. Να μάθουν δηλαδή οι κάτοικοι ότι έχουν δύο επιλογές:

1) Να καταργηθεί ο δήμος Πιερίων και θα ενωθεί με τον δήμο Πέτρας θα λέγεται Δήμος Πιερίων και η έδρα από τη Ρητίνη θα πάει στην Κ. Μηλιά.

2) Να καταργηθεί ο δήμος Πιερίων και να ενωθεί με τον Δήμο Κατερίνης με έδρα την Κατερίνη όπως προβλέπεται και με τον διπλανό Δήμο Ελαφίνας.

Να μάθουν για τα νέα δεδομένα που φέρνει το πρόγραμμα «Καλλικράτης» στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, να μάθουν για τα υπέρ και τα κατά της κάθε πρότασης και τελικά να εκφράσουν την άποψή τους;

Ποιος φοβάται τελικά τον ενημερωμένο πολίτη; Ποιος θέλει στα ύπουλα και στα μουλωχτά να μαζεύει υπογραφές; Πόσο αβίαστα και με ελεύθερη βούληση δίνονται αυτές οι υπογραφές;



Γ. Κουκουλιάτας

Δημοσιογράφος

Αν νομίζετε ότι “νοικοκυρεύοντας” τη Βουλή, λύνουμε το πρόβλημα...

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα



Με τον “γλυκό” τίτλο “ Προτάσεις για νοικοκύρεμα”, δέχτηκα από μιαν ομάδα ανθρώπων που ανησυχούν και νοιάζονται για την κατάσταση στη χώρα μας και για το μέλλον της κοινωνίας μας, μια σειρά από σκέψεις και προτάσεις που μόλις τις διαβάσεις, σου δημιουργείται αρχικά ένα αίσθημα εκπλήρωσης που οδηγεί σε κάποια ρύθμιση, αν όμως το καλοεξετάσεις, ρωτήσεις, ερευνήσεις, θα διαπιστώσεις ότι τα “όμορφα λόγια, όμορφα καίγονται”.



Γιατί δεν αρκεί να στοχοποιήσεις μια ομάδα ανθρώπων, ένα κλάδο σημαντικό μέσω του οποίου έχουν δημιουργηθεί πολλά προβλήματα, ένα θεσμό που δεν λειτουργεί καλά και θα μπορούσε να λειτουργεί καλύτερα για να λύσεις ένα ευρύτερο και σημαντικότερο πρόβλημα.



Το να “ζορίσεις” και να “περιορίσεις” και να “βάλεις στη γωνιά” κάποιους ανθρώπους πολλοί των οποίων είναι ένοχοι για πράξεις ή παραλείψεις, δείχνει να έχει βάση και αποπνέει έναν “αέρα” δικαιοσύνης, η αποτελεσματικότητα ωστόσο του ελέγχου αμφισβητείται και είναι βέβαιο ότι μαζύ με κάποιες δεκάδες “ξερών”, καις και μερικές εκατοντάδες “χλωρών”.





Δεν μπορώ να έχω καμία σοβαρή αντίρρηση στην πρώτη πρόταση που ζητεί την κατάργηση χρηματοδότησης των κομμάτων. Υπό την προυπόθεση ότι αναγνωρίζουμε πως τα κόμματα έχουν έξοδα, από κάπου πρέπει να τα βρουν και είναι πολλαπλά καλύτερο να τα παίρνουν ανοιχτά και επίσημα και να ελέγχονται σοβαρά για τυχόν υπερβάσεις και καταχρήσεις από του να τα αφήσεις ελεύθερα να μετατραπούν σε Ανώνυμες Εταιρείες , σαν εμπορικές επιχειρήσεις όπου όλα θα γίνονται “στο σκοτάδι”



Δεν έχω επίσης καμία αντίρρηση στη δεύτερη πρόταση για μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200 υπό την προυπόθεση ότι αυτοί οι 200 θα είναι ελεύθεροι να κάνουν τη νομοθετική και ελεγκτική δουλειά τους χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς την απαραίτητη μετατροπή τους σε απλούς χειροκροτητές, με δημοκρατικές διαδικασίες στην άσκηση των καθηκόντων τους και αξιολογική επιλογή τους.



Συμφωνώ επίσης στο να κατοχυρώνεται δικαίωμα συνταξιοδότησης βουλευτών σε περισσότερο χρόνο αλλά θα πρέπει να λάβουμε υπ΄ όψη μας ότι εάν αυτός ο χρόνος γίνει 16 χρόνια , αυτό αφορά σε τουλάχιστον 6 – και όχι 4- τετραετίες δεδομένου ότι ο μέσος όρος θητείας δεν ξεπερνά τα 2,5 χρόνια . Κάτι που σημαίνει ότι ούτε το 1% δεν θα παίρνει ποτέ σύνταξη γιατί ποιος βουλευτής μπορεί να εκλέγεται συνεχώς επί 6 θητείες;





Απολύτως συμφωνώ στην τέταρτη πρόταση του να έχει κάποιος δικαίωμα εκλογής μόνο αν έχει ένσημα τουλάχιστον δεκαετίας αλλά δεν μπορώ να συμφωνήσω στο να γίνουν “άμισθες” οι συμμετοχές σε Επιτροπές γιατί αυτό θα ισοδυναμούσε στην κατάργηση του εργατικού δικαιώματος στην πληρωμή υπερωριών



Η έβδομη πρόταση για εφαρμογή του “Πόθεν Έσχες” αυτοαναφλέγεται διότι ισχύει. Όσον αφορά τα πολυτελή αυτοκίνητα ή γραφεία, εάν θα θέλαμε βουλευτές που να ΜΗΝ έχουν γραφείο θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε γιατί όσον αφορά στα αυτοκίνητα, συμφωνώ αν και θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι βουλευτές πληρώνουν μόνοι τους και τα καύσιμα και τη συντήρηση.



Οι υπόλοιπες προτάσεις είναι απλώς ευχολόγια και χρειάζονται και προσεκτικότερη διατύπωση και περισσότερη μελέτη. Και απ' ότι ξέρω, αυτό έχει αρχίσει και θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε που το πάει ο κ. Πετσάλνικος και ο κ. Παπανδρέου.



Αλλά συμπερασματικά, θεωρώ ότι όλες αυτές οι προτάσεις γι' αυτό το θέμα είναι ζητήματα καθαρά επικοινωνιακά όσο και συμβολικά. Το πρόβλημά μας δεν είναι ούτε τα γραφεία, ούτε τα αυτοκίνητα των βουλευτών αλλά η συμπεριφορά τους , η απόδοσή τους, η καθαρότητά τους και η αποτελεσματικότητά τους. Ας λύσουμε πρώτα αυτά τα θεσμικά και μετά, κόβουμε γραφεία, υπολογιστές και αυτοκίνητα. Αλλά μετά, ας μην παραπονιόμαστε όταν το βουλευτή μας δεν μπορούμε ούτε να τον βρούμε, ούτε να τον δούμε, ούτε να του μεταφέρουμε το αίτημά μας. Πλην φυσικά εξαιρέσεων. Οι οποίες υπάρχουν , ακόμη και τώρα.