Εκείνο το γκολ, το πολύ ωραίο, του Σαμαρά μας έβαλε στο όνειρο. Αλλά κράτησε πολύ λίγο. Μια άτυχη-και...
μοιραία-έξοδος του Σηφάκη και η οπισθοχώρηση, κατά τα πρότυπα του Α' ημιχρόνου στα καρέ μας, μας προσγείωσαν στην οδυνηρή πραγματικότητα. Ο Σαλπιγγίδης, λίγο πριν λήξει ο αγώνας, μ' ένα εύστοχο χτύπημα πέναλτι, μετρίασε την πίκρα μας, φέρνοντας το σκορ στο κατά κάποιο τρόπο αξιοπρεπές 4-2.
Παρά τα λάθη μας, θέλαμε, είχαμε ψυχή, αλλά δεν μπορούσαμε....
