Θέλουν η χώρα να παραμείνει στο ευρώ. Να διαφυλαχθεί το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Να υπάρξει σοβαρή, συστηματική και ... συντεταγμένη προσπάθεια αναθεώρησης κάποιων όρων του μνημονίου και όχι πρόχειρη, απροετοίμαστη και μονομερής καταγγελία του μνημονίου και της συνοδευτικής δανειακής σύμβασης.
Οι ψηφοφόροι επέλεξαν το ρεαλισμό του συμβιβασμού από το φαντασιακό της ρήξης. Το εφικτό από το επιθυμητό. Την πορεία σε χαρτογραφημένα και όχι αχαρτογράφητα ύδατα. Διάλεξαν να σχηματίσουν κυβέρνηση δυνάμεις που έχουν, έστω και ελάχιστους, πλην σημαντικούς, κοινούς τόπους και όχι αταίριαστοι συνεργάτες.
Η λαϊκή ετυμηγορία είναι σοφή και μετρημένη σε (πολιτικό) ζυγό ακριβείας. Δίνει στη Ν.Δ. το μπόνους των 50 εδρών επειδή αυτή έχει τη δυνατότητα να σχηματίσει κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη κι αν έπαιρνε το μπόνους, δεν θα μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση μόνο με τη ΔΗΜΑΡ.
Πλέον η αριθμητική δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης δεν εξαρτάται από τη βούληση και τρίτου εταίρου, κάτι που θα ήταν απαραίτητο εάν πρώτο κόμμα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν την κυβέρνηση που θα σχηματιστεί, για λόγους ευρύτερης πολιτικής νομιμοποίησης, την στηρίξει και η ΔΗΜΑΡ ή γιατί όχι και Ανεξάρτητοι Έλληνες, με ψήφο ανοχής, είναι άλλο θέμα.
Κατά κάποιο τρόπο ο λαός υποχρεώνει τα δύο κόμματα που συνεργάστηκαν στην κυβέρνηση Παπαδήμου να συνεχίσουν τη συνεργασία τους σε αμιγώς πολιτική βάση. Εάν τα καταφέρουν και παράξουν θετικά αποτελέσματα έχει καλώς. Στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα τους επιβραβεύσει. Πλέον είναι μονόδρομος για τα δύο (η όσα άλλα μετέχουν στην κυβέρνηση) κόμματα να επιτύχουν.
Εάν αποτύχουν ανοίγει ο δρόμος για τον ΣΥΡΙΖΑ. Και πιθανώς με αυτοδυναμία. Γι’ αυτό ο λαός τον κράτησε σε ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ως χρυσή εφεδρεία. Για την άλλη πορεία, εφόσον ο «μονόδρομος» οδηγήσει σε αδιέξοδο. Ταυτόχρονα του δίνει τη δυνατότητα να ωριμάσει , να οικοδομήσει ευρύτερες και στέρεες πολιτικο-κοινωνικές συμμαχίες, να ελέγξει τις εσωτερικές του αντιφάσεις και να επεξεργαστεί ρεαλιστικές προγραμματικές θέσεις που θα συμβαδίζουν και θα «κουμπώνουν» με κυβέρνηση αριστερού προσήμου.
Για να μπορέσουν τα κόμματα που θα σχηματίσουν κυβέρνηση θα πρέπει να τρέξουν. Από χθες βράδυ, όταν είχε διαμορφωθεί το αποτέλεσμα, θα έπρεπε να είχαν ανακοινώσει την απόφαση τους να σχηματίσουν, σήμερα κιόλας, κυβέρνηση και όχι να προσπαθούν να πιέσουν δήθεν τον ΣΥΡΙΖΑ να μετέχει της κυβερνήσεως. Η πρόθεσή τους είναι να τον εκθέσουν πολιτικά και όχι να τον συμπεριλάβουν στο κυβερνητικό σχήμα. Αντί να εκθέτουν τον ΣΥΡΙΖΑ, εκτίθενται οι ίδιοι, αφού όλοι καταλαβαίνουν ότι οι λόγοι που προβάλλονται είναι προσχηματικοί και δεν υπάρχει περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ να συμφωνήσει.
Αντί λοιπόν να γίνεται φασαρία για τον ΣΥΡΙΖΑ, έπρεπε τα κόμματα που θα σχηματίσουν κυβέρνηση να μας λένε, από χθες βράδυ κιόλας, τι κυβέρνηση θα είναι αυτή, από ποιούς θα συγκροτείται, τι χρονικό ορίζοντα θα έχει, ποιές αλλαγές θα κάνει, και άλλα τέτοια δημιουργικά, που θα αλλάζουν το πολιτικό κλίμα, δεν θα συντηρούν την αβεβαιότητα, θα αποκαθιστούν την αξιοπιστία στους εταίρους-δανειστές μας, τις αγορές και τα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης. Έπρεπε να αντιμετωπίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση και όχι ως δυνάμει κυβερνητικό εταίρο.
Ένα πάσι περιπτώσει, ό γέγονε γέγονε. Σήμερα είναι μία άλλη μέρα, μία καινούργια μέρα. Και δεν πρέπει και αυτή να πάει χαμένη. Σήμερα, ο Αντ. Σαμαράς, ως αρχηγός του πρώτου κόμματος, θα πρέπει να λάβει την εντολή να παρουσιάσει την συμμαχική κυβέρνησή του, ει δυνατόν και μέχρι αύριο, ώστε την Τετάρτη ή το αργότερο Πέμπτη η νέα κυβέρνηση να ορκιστεί και να αρχίσει να παράγει έργο. Χρόνος για χάσιμο άλλος δεν υπάρχει. Ο ταύρος πρέπει τώρα να πιαστεί από τα κέρατα. Αν οι ηγεσίες των κομμάτων αρχίσουν τις διαδικασίες, τις τζιριτζάντζουλες και τα κόλπα η συμμαχική κυβέρνηση δεν θα ξεκινήσει καλά. Και κάτι που δεν ξεκινά καλά, έχει πολλές πιθανότητες να πάει και στη συνέχεια άσχημα.
Φυσικά θα ήταν αδιανόητο, ακόμη και ως σκέψη, να μην υπάρξει συμφωνία για το σχηματισμό κυβέρνησης. Ακόμη και να ήθελαν κάποιοι να πάμε σε τρίτες εκλογές, δεν θα προκάνουμε. Η χώρα θα έχει πέσει. Στο γκρεμό ή καλύτερα, επειδή έχουμε και καλοκαίρι, στη Φαλκονέρα…
