Στο Τέλος μένει μια γεύση από σκόνη!
ΣΚΟΝΗ από όλες μαζί τις στράτες που βαδίσαμε στη ζωή!
Στην Πύδνα μας ποδοπάτησαν ελέφαντες,
Αναστηθήκαμε,όμως,πίνοντας κρασί!
Δώσαμε κορώνες στα όνειρά μας,
Αν και βασιλιάδες δεν στεφθήκαμε ποτέ!
Υστερά εκλαιγα παιδί στου Λεύκου τις όχθες!
Αλλά ο θρήνος μου δεν ήταν άνεμος!
Ηταν μια Γνώση για τα Μελλούμενα!
Στο Τέλος μένει μια γεύση από αλμύρα!
ΑΛΜΥΡΑ από όλα μαζί τα κύματα που μας χτύπησαν!
ΟΛΟΙ για Ιθάκες κινούμε,βέβαια!
Και ΜΟΙΡΑΙΑ όλοι τις βρίσκουμε κάποτε!
Γι αυτό οι Λαιστρυγόνες και οι Κίρκες μας έλκουν...
Ελιξήρια είναι και μας κρατούν,δια της βασάνου,εν ζωή!
Οταν,όμως,ο Οδυσσέας επιστρέψει,
Πρώτος θα ξεψυχήσει ο Αργος!
Ακόμη δεν το μάθατε;
Και η Αγάπη στο Τέλος μετριέται!
[Ξημέρωμα 20ης Δεκεμβρίου 2012
Στην σπιτίσια μου ΜΟΝΑΞΙΑ!
Με την Ψυχή ακόμη να αντέχει!]
Aναρτήθηκε από: kerailidis@gmail.com
