Τότε που περνούσαμε μέσα από την Γραμμή 1 για να πάμε στη 2 ή στην 3 να φύγουμε από τους αγαπημένους, ή να γυρίσουμε και πάλι στην αγκαλιά τους....
Τότε που η ΑΓΑΠΗ ήταν ένα δάκρυ σε κόκκινο μάγουλο, ή το κούνημα του μαντηλιού στον αγαπημένο που πήγαινε για τα ξένα, ή στο στρατό.
Στην αγαπημένη που έφευγε για σπουδές ή στον πονεμένο που πήγαινε να βρει την τύχη του στα καράβια στον Πειραιά...
Τότε που το ...τότε έγινε τώρα ρε γ@μώτο!
Ο ΣΤΑΘΜΟΣ ΜΟΥ, ΤΟΥ ΤΡΕΝΟΥ ΤΩΝ 8 ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΗ Ή ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΟΥΖΟ "ΣΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ" ΕΚΕΙ.....
Εκεί που περίσσευε το συναίσθημα και πέθαινε το ...τώρα!!!
ker@ilidis
