Δεν άφησε ένα φρικτό ατύχημα να καθορίσει την ζωή του. ’δραξε την κάθε μέρα και έκανε δικό του κάθε δευτερόλεπτο.
Στις
14 Οκτωβρίου 2006, ο τότε 16χρονος Δημήτρης τραυματίστηκε σοβαρότατα
έξω από το 7ο Γενικό Λύκειο της Καλαμαριάς, όταν ένας ασυνείδητος οδηγός
που έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα έπεσε πάνω του.
Ο Δημήτρης υπέστη συντριπτικό κάταγμα στον αυχένα και ολική ρήξη
νωτιαίου μυελού. Μετά από πολλές χειρουργικές επεμβάσεις και νοσηλεία
για καιρό, έμεινε για αποθεραπεία σε εξειδικευμένο κέντρο στη Σουηδία,
ενώ υπέστη ακρωτηριασμό του δεξιού χεριού του από το ύψος του ώμου και
τραχειοτομή. Πλέον κυκλοφορεί με ηλεκτροκίνητο καρότσι. Όμως είναι
αεικίνητος και πιο δραστήριος από ποτέ. Τίποτα δεν μπόρεσε να τον
σταματήσει από το να πραγματοποιήσει τα όνειρά του! Πήρε πτυχίο από το
Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ, έγραψε βιβλίο και τώρα συνεχίζει με μεταπτυχιακές
σπουδές στα Οικονομικά. Κάνει με την ομάδα του πολύχρωμα γκραφίτι στη
Θεσσαλονίκη και διοργανώνει δράσεις και εκδηλώσεις.
Τη Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου στο Βασιλικό Θέατρο ο Δημήτρης Αντωνίου
θα μας παρουσιάσει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο "Έτσι είναι η ζωή" και
κυρίως θα μας μιλήσει για αυτόν τον κύκλο των 10 χρόνων της πορείας του
που κλείνει, αλλά και για αυτά που θέλει να καταφέρει στο μέλλον.
"C’est
La Vie" είναι και το όνομα της ανοιχτής ομάδας δημιουργίας graffiti του
Δημήτρη. Για εκείνον και την ομάδα η ζωγραφική στους τοίχους είναι στην
ουσία ένας τρόπος να περάσουν τα δικά τους θετικά μηνύματα. Έχουν βάψει
σε σχολεία και δημόσιους χώρους στις γειτονιές της Καλαμαριάς, με τη
συγκατάθεση των υπευθύνων κάθε φορά, έχοντας στόχο να δημιουργήσουν
καλλιτεχνικά αλλά και...
να προκαλέσουν με την εικαστική τους δράση. Η
τέχνη του graffiti ήταν κάτι που άρεσε στο Δημήτρη πριν το ατύχημα και η
απόφαση για δημιουργία της ομάδας που ακολούθησε του έδωσε την ευκαιρία
να ασχοληθεί περισσότερο με αυτή τη μορφή τέχνης.
«Είμαι η
απόδειξη του ότι δεν έχουμε δικαιολογίες. Δεν μου άρεσε ποτέ ο εύκολος
δρόμος. Μισούσα ερωτήματα του τύπου "γιατί σε μένα" και είμαι πάντα
αισιόδοξος», λέει και συμπληρώνει: «Έτσι είναι η ζωή. Προχωράμε με ό,τι
έχουμε».
Ένας φίλος του τον ζωγράφισε σε τοίχο της Καλαμαριάς, στο αμαξίδιό του, αλλά με φτερά. Όπως ακριβώς ζει ο Δημήτρης!
«Αυτό
το απελευθερωτικό μήνυμα στέλνουμε με τους φίλους μου μέσα από τα
όμορφα γκράφιτι που κάνουμε στα σχολεία και τις γειτονιές της
Καλαμαριάς, όπως επίσης και μέσα από τις συγκινητικές και γεμάτες
προβληματισμούς ιστορίες του βιβλίου μου με τίτλο «Έτσι είναι η ζωή».
Στόχος μου δεν είναι άλλος, παρά να μοιραστώ με όσους περισσότερους
μπορώ τα τόσο ιδιαίτερα μαθήματα που πήρα απ' τη ζωή με αυτόν τον σκληρό
τρόπο. Η τύχη/μοίρα μπορεί να μας επιφυλάσσει διάφορα, εμείς όμως
είμαστε αυτοί που θα επιλέξουμε εάν θα χαμογελάσουμε ή όχι, εάν θα πούμε
μια καλή κουβέντα ή θα βρίσουμε, εάν θα ανυπομονούμε να αρχίσει μια
καινούργια μέρα, ακόμη κι αν ξέρουμε πως θα είναι άλλη μια δύσκολη μέρα.
C' est la vie, λοιπόν, κοιτάμε μπροστά και επιλέγουμε τον δρόμο που θα
ακολουθήσουμε».
ΠΗΓΗ
