Αχ Κατερίνη μου.... Παλιά ή νέα;

Και τότε και τώρα....
Ήσουν τότε μέσα στο γκρίζο και το μαύρο πανέμορφη.
Τότε....
Μια φορά κι έναν καιρό.
Τώρα που είσαι μες στο χρώμα;
Τώρα νομίζω πως έχεις άλλη ομορφιά.
Την ομορφιά των ανθρώπων.
Των ανθρώπων σου.
Που αγαπούν ότι κι ό,τι ξένο.
Όχι ότι δικό τους.
Κι ύστερα;
Ύστερα Κατερίνη τα πάντα κι όλα.
Μες στους αιώνες.
Να δούμε πως θα είναι τότε.
Όταν θα ζήσουμε κι εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα.

ker@ilidis