Κάποτε...
Εποχές ΝΤΙΣΚΟ στην Κατερίνη...
Τότε που όλα ήταν κάπως...
Κάπως αλλιώς.
Τότε που θέλαμε να βρεθούμε. Να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.
Τότε που δεν είχε έξυπνα κινητά, γιατί είχε έξυπνα αγόρια και κορίτσια.
Που δεν ήταν πάνω σε έναν υπολογιστή, μα πάνω ή σε βιβλία, ή σε παιχνίδια διασκέδασης. Ή και και στα δυο...
Τότε που κάθε τι απλό ήταν και τα πάντα.
Εποχές DISCO FOLLE NUIT...
Και τα μυαλά στα κάγκελα. Κυριολεκτικά.
Όλη τη βδομάδα, προσέχαμε στο σχολείο και στις υποχρεώσεις, για να είμαστε εκεί.
Ήμασταν καλά παιδιά και η επιβράβευση ήταν να είσαι στη ΦΟΛΑ...
Η DISCO "Φόλα" ή αλλιώς "Folle Nuit" ήταν η μόδα, που έγινε αγάπη για μας όλα τα παιδιά του τότε...
Και εκεί αγαπήσαμε για πρώτη φορά. Και εκεί και έτσι δώσαμε, ή πήραμε το πρώτο φιλί. Και εκεί και έτσι χορέψαμε για πρώτη φορά. Και εκεί και έτσι βγήκαμε έξω μόνοι, δίχως γονείς για πρώτη φορά αργά και μέχρι αργά. Και εκεί και έτσι, γίναν τα αγόρια άντρες και τα κορίτσια γυναίκες.
Είχαν, έτσι για την ιστορία τις υπογραφές του Γιώργου Κωστίκου και του Αχιλλέα Ιωακειμίδη.
Που αυτοί βάλαν το μεράκι κι εμείς όλα τα άλλα...
Πιερία Αγάπη μου...
Folle Nuit my love...
Φόλα, αγάπη μου...
<<ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΕΡΑΗΛΙΔΗΣ>>
