Απλά τότε υπήρχε ψυχή και έμπνευση στους τότε κρατούντες την πόλη.
Τώρα; Όλα στην τύχη.
Ειδικά σε εκείνους που έχτισαν και χτίζουν πόλη.
Το ΚΑΦΕ ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ του τότε, ήταν ένα ιστορικό καφενείο της Κατερίνης που έλυνε προβλήματα. Εκεί, πίνοντας τον καφέ τους οι δικοί μας άνθρωποι, έχτιζαν το αύριο.
Με καφέ.
Τώρα, με ουίσκι και μαγκιά, οι αλαζόνες που κρατούν το αύριο της πόλης, χτίζουν και χτίζουν κι η πόλη έχει σε κάθε δρόμο τόσες γούρνες, όσες δεν είχε τότε που η άσφαλτος ήταν όνειρο απατηλό.
Τότε έπιναν καφέ στο ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ και άκουγαν τον κόσμο.
Τώρα πίνουν ουίσκι κι ακούν μόνο την τρέλα τους...
ΒΥΖΑΝΤΙΟ ή το τώρα;;; ΔΑΓΚΩΤΟ ...ΚΑΦΕ ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ, ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ!
ker@ilidis
