Αν όχι, έχεις θέμα.
Πρέπει να γυρίσω στα παλιά.
Τότε που η καλή μας η γιαγιά, τέτοια εποχή στοίβιαζε τα ξύλα του χειμώνα κι εμείς οι μικροί, νιώθαμε κάπως όταν μας έλεγε να παρατήσουμε το παιχνίδι για να την βοηθήσουμε.
Όμως;
Στις κρύες νύχτες του χειμώνα, εκείνη, σαν στην πρώτη φωτογραφία, ή την άλλη, μας έπαιρνε αγκαλιά και μας έλεγε τα παραμύθια, κι έτσι όλη η κούραση της ημέρας πήγαινε περίπατο.
Εποχές "γιαγιάς στο τζάκι" έφυγαν ανεπιστρεπτί, όμως τις νοσταλγούμε!
Εγώ ναι, εσύ;;;;
Κι αν σου δωθεί η ευκαιρία να τις δωρίσεις στο παιδί σου; Καλό είναι να το κάνεις.....
ker@ilidis
