Εκείνη την Κατερίνη της αξιοκρατίας.
Εκείνη την Κατερίνη του ανθρώπου.
Εκείνη την Κατερίνη του τίμιου.
Εκείνη την Κατερίνη του αγνού.
Εκείνη την Κατερίνη των ηρώων.
Εκείνη την Κατερίνη του κάποτε.
Της απλής, μα λιτής ομορφιάς.
Εκείνη την Κατερίνη των φωτογραφιών του ΣΑΤΣΙ, που έδειχνε μια άλλη πόλη, μιας άλλης κουλτούρας.
Του ασπρόμαυρου, μα ωραίου.
Κι όχι του χρώματος και των χρωμάτων.
Μπορεί να έχουμε πάρκο χρωμάτων στην Κατερίνη, μα μου λείπει ρε γαμώτο το "ασπρόμαυρο" των φωτογραφιών του ΦΩΤΟ ΣΑΤΣΙ....
Αμήν...
ker@ilidis
