ΑΥΤΗ Η ΜΑΝΑ, Η ΚΥΡΑ ΜΑΡΟΥΛΑ ΚΕΡΑΗΛΙΔΟΥ, ΗΤΑΝ Η ΙΔΙΑ Η ΘΥΣΙΑ!!!

Η μητέρα του Δημήτρη Κεραηλίδη, η κυρά Μαρούλα,
την ώρα που του έγραφε ένα γράμμα λίγο πριν το μεγάλο ταξίδι...

ΕΡΩΤΗΣΗ ΑΠΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΕΡΑΗΛΙΔΗ....

Ποιες θα είναι οι σχέσεις σας με τους Δημοτικούς Υπαλλήλους; Θα θεωρούνται συνεργάτες;

Δ.Κ.: Άριστες θα επιδιώξω να είναι οι σχέσεις μου, με όλους τους Δημοτικούς Υπαλλήλους της Κατερίνης. Και ξέρεις γιατί; Επειδή, ο άνθρωπος που έχεις απέναντι σου, για ό,τι έχει «πάθει» στη ζωή, μέχρι τώρα, υπεύθυνοι είναι αυτοί! Ωχ, τι είπα τώρα, έτσι; Ναι. Η μητέρα μου η κυρά Μαρούλα, ήταν καθαρίστρια του Δήμου και με σπούδασε με λεφτά των συνδημοτών μου. Ήταν συναδέλφισσα τους. Μια χήρα, φτωχή, με τρία ορφανά, που καθάριζε μόνη της τότε ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ «ΕΚΑΒΗ» και ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ (Παλιό και νέο κτίριο) και που με το μισθό της με σπούδασε (πτυχίο 8,27 ΑΠΘ) και μου έδωσε ότι μου έπρεπε… Κι ύστερα; Εγώ, που με βλέπεις, ξέρεις πως γέμιζα με μπιτόνι πετρέλαιο τις σόμπες του ωδείου τότε; Για να ζεσταθούν όλοι όσοι ήταν σε εκείνα τα κτίρια και εργάζονταν. Να βοηθήσω την κυρά Μαρούλα. Και καθάρισα, πολύ βιτρίνα. Τις ξέρεις τις βιτρίνες στην ΕΚΑΒΗ και στο ΩΔΕΙΟ, έτσι; Άσε… Οπότε, ξέρεις πως όταν μεγαλώνουν τρία ορφανά, ενός, τριών και πέντε ετών, με μια νέα μάνα, που αν έβαζες τις σκάλες που καθάρισε για να σε θρέψει τη μια πάνω στην άλλη, θα έφτανες στο… Θεό. Αυτή η μάνα είναι η ίδια η θυσία, αν μη τι άλλο.