<<Στη λαϊκή τη γειτονιά,
Η φτώχεια ζει σε μια γωνιά,
Πλάκα και τεμπεσίρι,
Γιατί ψυχή που αγαπά, θέλει κι αυτή χατήρι>>...
Δημήτριος Π. Κεραηλίδης
Συγγραφέας - Δημοσιογράφος
Μια φορά κι έναν καιρό, η "πλάκα" και το "τεμπεσίρι" ήταν στη ζωή μας, γιατί το χαρτί, τα μολύβια, ή τα στυλό, ήταν είδος εν ανυπαρξίαν.
Τότε που περίσσευε η καρδιά στις φτωχογειτονιές και οι μπακάληδες, οι καφετζήδες, οι παντοπώλες, είχαν το βερεσέ για να δώσουν ζωή και στους μη έχοντες φράγκα.
Τότε που ο ένας άνθρωπος, Έλλην, εμπιστευόταν τον άλλον.
Έ και; Τεμπεσίρι. Έχεις πρόσωπο...
Κι έτσι μεγάλωσε, μορφώθηκε, σπούδασε ο Έλληνας του Μεταπολέμου!
Κι έτσι χτίστηκε η χώρα.
Όμως, τώρα περίσεψαν τα στυλό, τα μολύβια, τα χαρτιά και οι υπολογιστές.
Γεμίσαμε Έξυπνα Κινητά, μα η βλακεία γύρω μας περισσεύει.
Έ ρε και να γυρνούσαμε στις εποχές της "πλάκας" και του "τεμπεσιριού"!
Η πλάκα και το τεμπεσίρι, χρησίμευαν και για τους θαμώνες των καφενείων, για να κρατούν τους πόντους όταν έπαιζαν χαρτιά, ή τάβλι οι θαμώνες.
Έ, ρε εποχές.
ker@ilidis
