Χθες έγραψα ένα μικρό αφιέρωμα στη πουτίγκα του ΝΙΤΣΗ...
Στην ΠΟΥΤΙΓΚΑ της ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ.
Όταν στην ΠΙΕΡΙΑ λέγαμε πουτίγκα, εννοούσαμε "ΝΙΤΣΗ".
Να τι έγραψα χθες.
Έ ρε εποχές.
Έ ρε χρόνια....
Τώρα, γιατί παραμονές Πρωτοχρονιάς θυμήθηκα αυτές τις γεύσεις;;;
Τις θυμήθηκα γιατί η οικογένεια ΝΙΤΣΗ πονάει...
Στέκομαι εδώ>>.
ΈΦΥΓΕ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ Ο "ΝΙΤΣΗΣ" - ΠΟΥΤΙΓΚΑ ...ΝΙΤΣΗΣ, ΓΛΥΚΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡ ΔΙΟΝΥΣΗ.
Που η εικόνα του σε μένα και χιλιάδες ΠΙΕΡΙΕΙΣ δεν ξεχνιέται.
Να μας σερβίρει και να χαμογελάει...
Και δεν είναι που τρώγαμε τις πουτίγκες του...
Κάναμε και αγώνες, ποιος θα φάει τις περισσότερες.
Για άλλη μια φορά...
Έλενα κορίτσι μου, σου στέλνω την αγάπη μου...
Να θυμηθώ εδώ, πως πριν χρόνια χάσαμε και τον ΘΑΝΟ, τον αγαπημένο αδερφό της Έλενας και γιο του ΔΙΟΝΥΣΗ... Νεότατος ο Θάνος, δε χάρηκε ζωή. Κι αυτό το κουβαλά πάντα η οικογένεια. Θάνο, εγώ σε θυμάμαι και οι σειρές σου, εκείνης της εποχής
Τώρα;;; Ο Νίτσης, θα προσφέρει την πουτίγκα του σε Αγίους και Αγγέλους...
Κι εμείς;;; Θα θυμόμαστε.Θάνο, εγώ σε θυμάμαι και οι σειρές σου, εκείνης της εποχής
Και η οικογένεια;;;
ΝΑ ΤΟΝ ΘΥΜΑΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Αυτά και ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ...
Δημήτριος Π. Κεραηλίδης
Συγγραφέας - Δημοσιογράφος