Και πιστέψτε με.
ΞΕΡΕΙ ΚΑΛΑ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ, ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.
Και εμπιστεύομαι την άποψη του.
Κραυγή αγωνίας μου έβγαλε.
Όχι για εκείνον, μα για τα κορίτσια του 3ου ορόφου, ή καλύτερα για όλα τα κορίτσια, που δουλεύουν αδιάκοπα, νυχθημερόν...
Και να ξέρεις, μου είπε, αυτά τα κορίτσια, είναι ηρωίδες και δυστυχώς, δεν θα αντέξουν.
Είναι λίγες οι κοπέλες, το προσωπικό. Δουλεύουν αδιάκοπα, και φορούν τις μάσκες για φουλ οκτάωρα...
Ανάσα δεν παίρνουν.
Άνθρωποι είναι. Όλοι τους. Όλοι μας.
Δε σου λέω για το δικό μου συνάφι μου είπε, μα για αυτά τα κορίτσια, νοσοκόμες, βοηθητικό προσωπικό κλπ κλπ που δεν θα αντέξουν, κι ήταν έτοιμος ο φίλος μου να βάλει τα κλάματα.
Γράψε κάτι - κάνε κάτι.
Το έλεγε στον δημοσιογράφο; Το έλεγε στον φίλο; Το έλεγε σε κάποιον μήπως και το βγάλει παραέξω.
ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΜΩΡΕ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΠΙΕΡΙΑΣ;
Εσύ ρε Διοικητή; Τι κάνεις μωρέ;;;
Τα κορίτσια είναι σα στρατιώτες σε πόλεμο κι εμείς;;;
Μήτε ένα μπράβο;
Όμως, όχι. Δεν θέλουν μπράβο κι εύγε. Θέλουν στήριξη.
ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ ΜΩΡΕ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΠΙΕΡΙΑΣ - ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΜΗΠΩΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ;;;
Ο Θεός μαζί σας παιδιά.
ΥΓ: Όχι ότι γιατροί και λοιποί δεν... Μα για τα κορίτσια μου μίλησε ο φίλος μου κι όχι για πάρτι του κι εγώ για τα κορίτσια (του 3ου ορόφου κι όχι μόνον) γράφω....
Δημήτριος Π, Κεραηλίδης
Συγγραφέας - Δημοσιογράφος
