Σκέφτομαι οτι....
Τα χρόνια που μου υπολείπεται να ζήσω, με προσδόκιμο ζωής τα 75-85 και αν εν ευρωστία ίσως και τα 100, έχουν μειωθεί σημαντικά.
Όπως και να έχει, αυτά που απομένουν, αν ο καλός Θεός δεν με καλέσει γρηγορότερα κοντά του,
Έχοντας "φάει λαίμαργα και ακόρεστα" τα χρόνια της νιότης μου και διαισθανόμενος ότι έχουν αποδυναμωθεί οι ενεργειακές πηγές του σώματος μου, πρέπει να κάνω πλέον "σοφή" διαχείριση για να συνεχίσω με ευχαριστία να απολαμβάνω το δώρο της ζωής.
Αισθάνομαι σαν ένα βέλος που εκτοξεύτηκε με δύναμη και ενώ αρχικά ανέπτυξε μεγάλη ταχύτητα διασχίζοντας τον αέρα, άρχισε να χάνει την ταχύτητα του και παραλληλα την δύναμη πρόσκρουσης στον στόχο.
Μα αίφνης συνειδητοποίησα, ότι η εκτόξευση του βέλους της ζωής, δεν έγινε απέναντι σ' έναν στόχο, για να πετύχει το κέντρο του και μοιραία να ανακόψει τη φορά του.
Η εκτόξευση του βέλους της ζωής, έγινε προς τον ουρανό, με σκοπό η προωθητική δύναμη που του δίνει η χορδή, να το οδηγήσει ώστε να ξεπεράσει την "βαρύτητά" της γης και να το φτάσει στα έσχατα του σύμπαντος!!!
Συνειδητοποίησα επίσης, ότι πέραν των βαρών της καθημερινότητας για την επιβίωση, η ενέργεια που σπαταλάτε σε ψευδαισθήσεις, φιλοδοξίες, κατακτήσεις αξιωμάτων, τίτλων και θέσεων, όπως και ο εγωισμός, η έπαρση, η ζήλια, τα πάθη, ο φθόνος, το μίσος, οι ραδιουργίες κλπ. αδυνατίζουν σημαντικά την προωθητική δύναμη της χορδής του τόξου και βαραίνουν το βέλος, ώστε ακόμη και όταν αποσπασθεί απ' το τόξο με μέγιστη δύναμη, να μην καταφέρει να ξεπεράσει το επίπεδο της βαρύτητας, για να ταξιδεύει στο σύμπαν ελεύθερο στους αιώνες.
Και μια φωνή μέσα μου είπε....
Γίνε βέλος στα χέρια του Χριστού, για να εκτοξευτείς στην αιωνιότητα του Θεού!!!
Σταύρος Σταυριανίδης
Δάσκαλος Πολεμικών Τεχνών
