Μια εποχή, ο Διογένης συνήθιζε να κυκλοφορεί μέρα-νύχτα κρατώντας ένα φανάρι, κι όταν τον ρωτούσαν γιατί το έκανε αυτό, έλεγε «ψάχνω για έναν τίμιο άνθρωπο», θεωρούσε ότι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι δεν ήταν παρά όρθια ζώα κι ότι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο ήταν ένας αληθινά τίμιος άνθρωπος.
Κι εγώ; Ναι κι εγώ συνεχίζω να ψάχνω σαν τον Διογένη.
Ήμουνα νιος και γέρασα ψάχνοντας.
Όμως, να ξέρετε πως ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ στην ΠΙΕΡΙΑ θα ΕΚΤΕΛΕΣΟΥΝ ΤΑ ΔΙΠΟΔΑ ΖΩΑ του εδώ κάποτες....
Ker@ilidis