Ο φίλος δημοσιογράφος, τότε της ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΗΧΟΥΣ, για τον μεγάλο ΣΤΑΜΑΤΗ ΚΟΚΟΤΑ...
Για τον Σταματάκη
Ηταν καλοκαίρι του '83 ή του 82; (40 χρόνια πριν για σκέψου...) και κάθε βράδυ με τον αρχιεργάτη της "Αθλητικής Ηχούς", τον Ηλία Χατζηβασιλείου αφού κλείναμε φύλλο - εγώ έκανα και διόρθωση και έπρεπε να δοθεί το οκ για να φύγει η εφημερίδα τυπογραφείο-, πηγαίναμε από τα τότε γραφεία της εφημερίδας στην αρχή της Συγγρού, για ουζάκι. Ολο το καλοκαίρι στο τέλος της...Θησέως, όπου κάτω στην Ποσειδώνος ήταν 3-4 κολλητά ψαροταβέρνες. Εμείς πηγαίναμε στο Νίκο, τη δεύτερη απ την κάτω πλευρά της θάλασσας. Φτάναμε κατά τη μία χοντρικά και γύρω στις 2 ερχόταν για ψαράκι, επίσης κάθε βράδυ, ο Σταμάτης Κόκοτας. Τραγούδαγε κάπου στην παραλία εκεί κοντά και ήταν επίσης το στέκι του αυτό το μαγαζί. Με το που έμπαινε στο μαγαζί, θυμάμαι σαν τώρα, κάθε βράδυ του λέγαμε: "γεια σου Σταματάκη". Απαντούσε αμέσως. "Καλησπέρα παιδιά, Νικόλα ό,τι πίνουν δικά μου...". Ολο το καλοκαιρί την βγάλαμε έτσι χωρίς να πληρώσουμε ούτε ένα ποτήρι. Ολα από τον Σταμάτη, φτασμένοι τρακαδώροι θα έλεγε κανείς... Φυσικά δεν το κάναμε γι αυτό, αλλά ούτως, ή άλλως ξέραμε πια θα είναι η εξέλιξη! Κάνα τρίμηνο, επί 2 καραφάκια κάθε βράδυ, γύρω στα 150-180 καραφάκια θα μας πλήρωσε ο Σταματάκης... Που όταν έφτανε η ώρα να έρθει κάθε βράδυ, ο Νίκος τράβαγε άρον άρον την κασέτα που έπαιζε για να βάλει Κόκοτα. Και ένα βράδυ έκανε την έκπληξη και ήρθε νωρίτερα κάνα μισάωρο. Ο μαγαζάτορας βλέποντάς τον έπαθε "θάλασσα". Ετρεχε πανικόβλητος να αλλάξει την κασέτα, αλλά ο Κόκοτας γελώντας του είπε: "Αστο ρε Νικολάκη. Μια χαρά ειν' κι αυτό...". Τώρα λοιπόν ο Σταμάτης "έφυγε". Ελπίζω να μην αρχίσει κι εκεί τις ασκήμιες με την αδυναμία του τον Αρίστο (Ωνάση) που έδινε το σύνθημα να αρχίσει το τραγούδι με τον κλασικό "άιντε Σταματάκη" και τα ούζα με τον αρχιεργάτη- λινοτύπη της εφημερίδας.
Γιάννης Κούρκουλος
Δημοσιογράφος
Ά ρε φίλε Γιάννη, τι όμορφα τα γράφεις και τι ωραίες εικόνες μας δίνεις για τον ΜΕΓΑΛΟ, ΣΤΑΜΑΤΗ ΚΟΚΟΤΑ...
Ευχαριστούμε...
ker@ilidis
