Ναι, έφυγες.
Η ΕΔΩ ΠΑΡΕΑ ΜΙΚΡΑΙΝΕΙ, Η ΕΚΕΙ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΣΥΝΘΕΣΗ...
Ήμασταν μια φορά κι έναν καιρό μια παρέα παιδιών - τέσσερα και τα χρόνια τότε μας έχτισαν.
Εμείς αλλού κι εσύ αλλού.
Η παρέα του σχολείου των τεσσάρων ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΤΑΚΙΔΗΣ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΕΡΑΗΛΙΔΗΣ - ΘΕΜΗΣ ΕΥΚΑΡΠΙΔΗΣ ΚΑΙ ...ΝΙΚΟΣ ΚΩΣΤΙΚΟΣ!
Ο Νίκος μας άφησε νωρίς νωρίς πριν τα 40 μας...
Τώρα εσύ, έτσι ξαφνικά.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΙ ΔΙΧΩΣ ΕΣΕΝΑ ΔΗΜΗΤΡΗ.
Ξεκίνησες το μεγάλο ταξίδι και σε λίγες ώρες αποχαιρετάς φεύγεις για μακριά, μα θα είσαι πάντα κοντά μας.
ΉΜΑΣΤΑΝ ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ.
ΔΕΝ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΠΛΗΓΩΣΟΥΜΕ ΓΟΝΕΙΣ - ΦΙΛΟΥΣ - ΑΔΕΡΦΙΑ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ - ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ -ΓΕΙΤΟΝΟΥΣ - ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ Ή ΑΛΛΟΥΣ.
Πονούσαμε όλο τον κόσμο.
ΒΟΗΘΟΥΣΑΜΕ.
Βοηθούσες όλους - τι με είδος, τι με όμορφα λόγια στήριξης ή αλλιώς.
Το χαμόγελο σου ρε φίλε Δημήτρη....
Πόσο θα μας λείπει αυτό το χαμόγελο του Κωτακίδη;;;
ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΤΟΥ Α' ΛΥΚΕΙΟΥ - Α' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ, ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ, ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ...
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ.
ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΣΟΥ - ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΛΑΤΡΕΥΕΣ....
ΣΤΗΝ ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΣΥΖΥΓΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΣΟΥ.
ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΣΕ ΓΕΝΝΗΣΑΝ.
Ker@ilidis
