Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2022

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΑ (?) Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΗ - ΤΙΤΙΚΑ ΓΚΕΛΝΤΗ/ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΟΥ

Η 16χρονη αντάρτισσα από τις Σέρρες που έζησε και...
Η Τιτίκα (Ελένη) Παναγιωτίδου - Γκελντή, μια δεκαεξάχρονη αντάρτισσα από τις Σέρρες, τον Αύγουστο του 1944 περνάει στην ιστορία ως το πρόσωπο που ταυτίστηκε με την Αντίσταση των Ελλήνων ενάντια στη γερμανική Κατοχή. Τότε επισκέπτεται τη Σχολή Αξιωματικών της Ρεντίνας στην Καρδίτσα, όπου εκπαιδευόταν μαζί με άλλες αντάρτισσες και αντάρτες, ο φωτογράφος της Αντίστασης Σπύρος Μελετζής,
μετά από παραγγελία της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ, προκειμένου να επιλέξει το πρόσωπο εκείνο που θα αποτελούσε το μοντέλο μιας σειράς από φωτογραφίες με προπαγανδιστικό σκοπό. Να πώς περιγράφει η ίδια σε συνέντευξή της το γεγονός: "Και στο τέλος σταματάει και μας λέει. Θέλω να βρω το κατάλληλο πρόσωπο, το κατάλληλο προφίλ και να δείξω την Ελληνίδα που πολεμάει και αυτή θα κυκλοφορήσει σε όλα τα περιοδικά και στις εφημερίδες. Ώχ, η καρδιά μας άρχισε να χτυπάει. Όλες το ομολόγησαν και εγώ το ομολογώ. Γιατί η κάθε μία ήθελε αυτή να είναι το πρόσωπο που θα διαλέξει. Αγωνία. Νομίζω οτι δεν θα είχα τόση αγωνία αν ήταν να κυριεύσω έναν εχθρικό λόφο...Και ξαφνικά ανακοινώνει το όνομά μου...". Ο Μελετζής σκηνοθετεί τη φωτογραφία, εξιδανικεύει τη μορφή και εργαλειοποιεί το ύφος και τη στάση κατασκευάζοντας μια εικόνα διαφήμιση του Αγώνα αποσιωπόντας παράλληλα τη φρίκη και τα δεινά του πολέμου. Αργότερα αναλαμβάνει δράση ένας ζωγράφος ο οποίος προσθέτει στο φόντο τη μορφή ενός αντάρτη, γίνεται αφίσα για αίθουσες συνελεύσεων και γραφεία και το 1982 γραμματόσημο της Εθνικής Αντίστασης. Η Τιτίκα Παναγιωτίδου μετά τον πόλεμο φοίτησε στη νομική σχολή και άσκησε για τριάντα χρόνια τη δικηγορία στις Σέρρες.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής της έζησε στην Κατερίνη μαζί με τον γιό της Δημήτριο Γκελντή, γνωστό δικηγόρο της πόλης, ο οποίος έφυγε πρόωρα από τη ζωή το 2015
Η Τιτίκα τον ακολούθησε το 2018 σε ηλικία 90 ετών. Οι πληροφορίες λένε ότι δεν έχασε ποτέ τον αγωνιστικό της χαρακτήρα.

ΠΗΓΗ Φίλοι Μουσείου Πόλης Κατερίνης