Όταν ένας ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ της ΡΩΜΑΪΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ, γύριζε από ΝΙΚΗ σε ΜΑΧΗ, έμπαινε στην Ρώμη και ο λαός τον ΑΠΟΘΕΩΝΕ...
Κι αρκετοί την "έβλεπαν" εκεί Θεοί.. Την "ψώνιζαν".
>>Ο Αυτοκράτωρ όμως, Ιούλιος Καίσαρας, για να μην ξεχνάει ο ήρωας-στρατηγός ότι αυτό που ζούσε ήταν προσωρινό, είχε ορίσει, πίσω του, σχεδόν κολλητά στην πλάτη του, να παρελαύνει ένας δούλος, ο οποίος, κρατώντας πάνω από το κεφάλι του στρατηγού το στεφάνι του Καπιτωλίου Διός, του ψιθύριζε στ’ αφτί: Respice post te, hominem te esse memento (Κοίτα πίσω σου και θυμήσου ότι είσαι απλώς ένας άνθρωπος).<<
Κατάλαβες Δήμαρχε;
Δεν ξέρω αν την "ψώνισες" όμως, καλό είναι να ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΆΠΟΙΟΣ εκεί έξω, να σου υπενθυμίζει πως απλά είχες στη ζωή σου τύχης ομορφιά...
Κι αν δεν υπάρχει, να παρακαλάς να βρεθεί.
Μην ξεχνάς πως στην Κατερίνη, ή ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΗ αδερφέ ΕΙΣΑΙ ΑΠΛΩΣ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Απλός ΔΗΜΟΤΗΣ!
Δεν έχει εδώ όμως τον Αυτοκράτορα να σου το επιβάλλει, ή δεν υπάρχουν δούλοι να στο πουν.
ΟΠΟΤΕ ΣΤΟ ΛΕΩ ΕΓΩ...
Είσαι απλά ΑΝΘΡΩΠΟΣ και ό,τι κέρδισες το κέρδισες γιατί στο έδωσε ο ΘΕΟΣ...
ΘΕΣ ΑΠΟΘΕΩΣΗ; Να κι αυτό...
Ότι ανεβαίνει κατεβαίνει κι επίσης όσο πιο ψηλά ανέβεις τόσο πιο άσχημα θα πέσεις, όταν θα κατέβεις απότομα.
Δημήτριος Παν. Κεραηλίδης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας