ΚΙ ΕΜΕΙΝΑΝ ΟΛΟΙ ΑΝΑΥΔΟΙ - ΔΕΝ ΗΞΕΡΑΝ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΕΛΑΣΟΥΝ Ή ΝΑ ΚΛΑΨΟΥΝ....
Και πιστεύω πως είναι και το κορυφαίο.
Το κορυφαίο ever....
Κι έγινε στον Ζιάζιακο.
Και του το είπε φίλος του. Ο Γιώργος ο "γιατρός" και φίλος του και φίλος μας...
Απ' τα παλιά.
"Γιάννη", του λέει....
"Θέλω μια χάρη, μια χάρη για τον Λόφο, το χωριό μου".
Όλοι κάνουν ησυχία. Ήταν 11 στον αριθμό στην παρέα τους.
"Θέλω αδερφέ για τον Λόφο, να μη μας την χαλάσεις. Μη δώσεις λύση, στο πρόβλημα του νερού και μας κόψεις την αγωνία, σαν βγεις Δήμαρχος. Σε παρακαλώ, μη δώσεις λύση στο νερό και μας βάλεις στη ρουτίνα του, τα έχουμε όλα. Τώρα Γιάννη μου πάω σπίτι. Βγάζω τα ρούχα μου και μέχρι να δω πως έχει νερό, με λούζει κρύος ιδρώτας. Αγωνία, σασπένς, μυστήριο, ομορφιά αγωνίας. Κι ύστερα, τρέχει νερό. Ή την άλλη, ξεβράκωτος, δεν έχει νερό κι άντε πάλι να φορέσω τα ιδρωμένα. Και μέχρι την επόμενη που θα πάω στα ντουζ, να με πνίγει η αδρεναλίνη κι η αγωνία. Σε παρακαλώ Γιάννη μου, μη μας κάνεις το "κακό" και μας δώσεις λύση κι έχουμε συνέχεια νερό. Πώς θα ζω τέτοια ακραία συναισθήματα, εγώ στον Λόφο";;;
Κι όλοι άναυδοι, δεν ήξεραν αν πρέπει να γελάσουν, να κλάψουν, ή να....
Ή να χειροκροτήσουν τον Γιώργο τον Γιατρό, τον φίλο του Ντούμου, που έστειλε το μήνυμα.
Μη γίνεις φίλε καλός Δήμαρχος, γιατί θα χαλάσεις την αγωνία μας.
χα χα χα
Ker@ilidis
