"... Περιφερόμεθα στο ακρογιάλι των ερώτων μας
Χωρίς καμιά υστεροβουλία χωρίς ιδιοτέλεια
Φροντίζοντας για τα μελλούμενα του κόσμου
Του κόσμου που θέλει να βρεθεί
Κοντά στα καρπερά λιβάδια
Της κόκκινης παπαρούνας σαν θ΄ ανοίξει
Παραμερίζοντας τις μύγες και τα έντομα
Ευφραίνουσα τους ρώθωνες των παιδιών και των παρθένων..."(9)