Θεοχάρης Μπικηρόπουλος

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΛΑΟΣ, που μπορούμε να αυτοσαρκαζόμαστε, να γελάμε με τα χάλια μας, να κλαίμε για τη μοίρα μας, να γελάμε στις κηδείες, να κλαίμε στους γάμους...!!! Πραγματικά έξυπνος ο αυτοσαρκασμός του Λευτέρη Μωυσιάδη, που «τόλμησε» να ξορκίσει το κακό, εμφανιζόμενος ως ...κουκουλοφόρος στην εκπομπή ΔΙΟΝ επί ΤΥΠΟΥ και μείναμε όλοι...επί τόπου..!





ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 2008. Πως αλλιώς θα μείνουν στην ιστορία όλα αυτά που συνέβησαν αυτή τη βδομάδα...





ΤΡΑΓΙΚΟΣ Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ. Ένας μαθητής νεκρός, εκατοντάδες καταστήματα και αυτοκίνητα κατεστραμμένα, οργή και αγανάκτηση, παγωμάρα στον κόσμο, στην αγορά, στο ...σύστημα. Τι μέλλει γενέσθαι;





ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ, για μια ακόμη φορά συμφώνησαν ότι διαφωνούν, μπροστά στα μεγάλα προβλήματα του τόπου όταν μάλιστα μπορούν να αποκομίσουν κομματικά και προσωπικά οφέλη...





Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ πάντως φαίνεται ότι παλεύει μόνος του. Που σημαίνει ότι οι πρωτοκλασάτοι, ήπιαν το αμίλητο νερό...Κανείς δεν εμφανίζεται να μιλήσει στα «τηλεπαραθύρια», όλοι από μακριά μη ...λερωθούν... Βέβαια, αυτούς επέλεξε ο Καραμανλής, αυτούς και να τους χαίρεται... Τώρα ας το πάρει απόφαση, ότι είναι μόνος, και μόνος θα παίξει την παρτίδα... Ας αποδείξει ότι είναι Μακεδόνας με κότσια, ας κάνει τις «πουτινιές» του και εδώ είμαστε. Να τον ξαναψηφίσουμε ή να τον αποχαιρετήσουμε.





ΤΩΡΑ μιλάνε και για ...επικοινωνιακό έλλειμμα, από την απουσία Ρουσόπουλου, αλλά αυτό ανήκει στη σφαίρα του ...ανεξήγητου. Δε μας ενδιαφέρει μια virtual εικόνα της κυβέρνησης, αλλά οι κινήσεις της κυβέρνησης μπροστά στα προβλήματα της χώρας, στα προβλήματα της νεολαίας, στα συσωρευμένα προβλήματα που πηγάζουν από το κλίμα των τελευταίων 2 χρόνων, με τα δομημένα ομόλογα, της Siemens, το Βατοπέδι, την ακρίβεια, την ανεργεία, τη φτώχια και τους νεόπτωχους απέναντι στους ξαφνικά ...νεόπλωτους. Λύσεις εδώ και τώρα. Παρεμβάσεις. Τομές και διακυβέρνηση.





ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ να κυβερνήσεις κρατώντας τα γκέμια από το άλογο της χώρας, χαλαρά, χαλαρά, χαλαρά... Χρειάζεται τόλμη, ρήξεις και τα γκέμια γερά. Δεδομένης της μεγάλης προσδοκίας των Ελλήνων από την ...αλλαγή του 2004, δεν είδε σχεδόν τίποτα να αλλάζει, στην πολιτική, στην κοινωνία, στο σπίτι του προς το καλύτερο. Όλα πάνε κόντρα... Ανάποδα. Αντίθετα... Μπορεί κάτι να αλλάξει, ουσιαστικά εκτός από τις δημοσκοπήσεις;





ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ οι υπουργοί, που είναι οι βουλευτές, που είναι οι ΝΟΔΕ; Κανέναν «non paper» δεν έφτασε στα χέρια τους, για να βγουν να μιλήσουν στο λαό, για τα αίτια που φαίνονται, για τα αίτια που δε φαίνονται και αιωρούνται σαν μαύρο πέπλο πάνω μας, από δηλώσεις και υπαινιγμούς; Ποιος θα απαντήσει στα ερωτηματικά του πολίτη; Του δεξιού, του Κεντρώου, του αριστερού, του ενταγμένου, του ανένταχτου;





ΑΣ ΚΑΘΙΣΟΥΜΕ στο σπίτι, να βλέπουμε τον ΛΑΚΗ τον ΓΛΥΚΟΥΛΗ, γιατί «Λάκηδες και Λαλάκηδες» έχουμε γίνει...ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, κουνηθείτε.... Κινηθείτε.





Η ΜΙΣΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ κρυμμένη για να μη στιγματιστεί, το ΠΑΣΟΚ θέλει και δε θέλει, μπορεί και δε μπορεί, η αριστερά ΚΚΕ και ΣΥΝ στα μαχαίρια και ο ΛΑ.Ο.Σ. ανάμεσα σε όλα. Από λίγο και...καθόλου... Αν κανείς από όλους αυτούς δημιουργεί μια προσδοκία, γράψτε μου (...στο e-mail μου).





ΤΙ ΑΠΟΜΕΝΕΙ; ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΕΣΑ, αγκαλιά με την οικογένεια, τους δικούς μας ανθρώπους, που μας αγαπούν αληθινά και τους αγαπούμε, τη δουλειά μας και το σπίτι μας... Τα κοινά, έγιναν τόσο ...κενά...





ΑΝΤΙΘΕΤΑ με αυτές τις εικόνες που «μπούκαραν» μες τα σπίτια μας και παραλίγο να ...καούμε, να τσουρουφλιστούμε όλοι μηδενός εξαιρουμένου, η πόλη μας, η Κατερίνη στολίστηκε ίσως όσο ποτέ ξανά, όχι μόνο στο κέντρο, αλλά και περιφερειακά, στους κόμβους, στις εξόδους και εισόδους... Μήπως και «ζεσταθούμε», μήπως και ξεχαστούμε, μήπως και χαμογελάσουμε, μήπως και κινηθούμε: στην αγορά, στα μαγαζιά, στην πιάτσα. Με καλό κουμάντο και έξυπνες επιλογές... Μπορούμε. Οι έλληνες πάντα μπορούν...