ΕΡΩΤΗΣΗ
ΠΡΟΣ: Τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, κ. Ανδρέα Λοβέρδο
ΘΕΜΑ: «Νέο Ασφαλιστικό Νομοσχέδιο»
Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κλήθηκε να αντιμετωπίσει και να διαχειριστεί το υπέρογκο χρέος που της κληροδότησε η προηγούμενη κυβέρνηση. Το μνημόνιο που ψήφισε η Βουλή είχε ως μοναδικό στόχο τη σωτηρία της πατρίδας μας. Οφείλουμε να διαχειριστούμε την παρούσα κατάσταση με αποφασιστικότητα και με γνώμονα τη δικαιοσύνη. Η προσπάθεια για την εξυγίανση της οικονομίας μας προϋποθέτει καθένας να αναλάβει τα βάρη που του αναλογούν.
Σε λίγες ημέρες θα συζητηθεί στη Βουλή ίσως το πιο σημαντικό Νομοσχέδιο, το Νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό. Ένα Νομοσχέδιο που μας αφορά όλους, που αφορά στους κόπους μιας ζωής, αλλά και στον προγραμματισμό του κάθε μισθωτού, εργαζομένου και συνταξιούχου.
Στο μνημόνιο που υπογράφηκε, ορίζεται, όσον αφορά στην αναλογική σύνταξη, ότι μέσος όρος του ετήσιου συντελεστή αναπλήρωσης θα είναι το 1.2%. Κατά συνέπεια, το τελικό ποσοστό αναπλήρωσης με την προσθήκη της βασικής σύνταξης, θα φθάνει κοντά στο 63% με 64%. Αν υιοθετηθεί η εκδοχή της τρόικας, το ποσοστό αναπλήρωσης θα περιοριστεί σε ποσοστό κάτω του 50% και συγκεκριμένα στο 48% για 40 έτη ασφάλισης (1.2% επί 40 χρόνια). Με δεδομένο ότι δε θα μπορούν όλοι να εξασφαλίσουν 40 χρόνια ασφάλισης, αυτό πρακτικά σημαίνει ποσοστά αναπλήρωσης κάτω από το 48%. Σημειώνεται εδώ πως στο ισχύον σύστημα ο μέσος όρος είναι λίγο πάνω από το 70%.
Σύμφωνα με τον παραπάνω συλλογισμό, οι συντάξεις που θα προκύπτουν, θα είναι κοντά στην κατώτατη σύνταξη για την πλειονότητα των δικαιούχων. Μεσοπρόθεσμα αυτό θα οδηγήσει το δημόσιο σύστημα σε κατάρρευση, εφόσον θα απουσιάζει κάθε κίνητρο ασφάλισης και η εισφοροδιαφυγή θα καταστεί κανόνας.
Το ζήτημα των επικουρικών συντάξεων βρίσκεται εκτός μνημονίου. Εάν η τρόικα προσπαθεί να προσμετρήσει τις επικουρικές συντάξεις ώστε τα ποσοστά αναπλήρωσης να παρουσιαστούν πολύ υψηλά και να εισηγηθεί τη μείωσή τους, θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι σε κάθε περίπτωση οι εισφορές στις επικουρικές συντάξεις αφορούν μόνο εργοδότες και εργαζομένους.
Ταυτόχρονα θεωρούμε πως θα πρέπει να τονιστεί στην τρόικα πως η απαίτηση για κατάργηση της δυνατότητας των ταμείων να δανειοδοτούν ασφαλισμένους τους είναι κάτι που επιδέχεται ιδιαίτερης ανάλυσης και προσοχής .Κατ’ αρχάς, πρόκειται για μικρά ποσά (2 – 3 φορές ο μισθός). Η απαίτηση για κατάργηση αυτού του είδους δανειοδότησης βασίζεται στο σκεπτικό πως στερούμε δουλειά από τις τράπεζες. Ωστόσο οι τελευταίες κατά γενική ομολογία δε λειτουργούν με γνώμονα τις ανάγκες και τις δυνατότητες των δανειοληπτών .
Επιπλέον, υπάρχουν ζητήματα εκτός μνημονίου τα οποία αγγίζουν ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες, όπως η περίπτωση των συντάξεων που δίνονται σε χήρες, που είναι εντελώς ασύμβατα με την ελληνική πραγματικότητα.
Τέλος, όσον αφορά στα θεμελιωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα, πρόκειται για ένα ζήτημα αρκετά περίπλοκο νομικά, αλλά ιδιαίτερα σημαντικό. Πρέπει να τονιστεί ότι το μνημόνιο δεν έχει την ισχύ να ανατρέψει νομολογία ή νομικές δεσμεύσεις που απορρέουν από διεθνείς και άλλους κανόνες. Άλλωστε αυτό εννοούμε όταν λέμε ότι οι διατάξεις των νόμων υπόκεινται σε έλεγχο και νομική ερμηνεία. Ακόμη και μέσα στο μνημόνιο υπάρχει όρος που αφορά στον σεβασμό των θεμελιωμένων ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Με βάση τα όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες, δημιουργείται η εντύπωση ότι για την τρόικα, το σύνολο σχεδόν της εξοικονόμησης πόρων τα επόμενα χρόνια πρόκειται να προέλθει από τη δραματική περικοπή των συντάξεων.
Επιπρόσθετα, πρέπει να τονιστεί ότι ένα πολύ μεγάλο τμήμα της νέας γενιάς καθυστερεί να εισέλθει στην αγορά εργασίας, με αποτέλεσμα να αποκλείεται, στην κυριολεξία, από κάθε συνταξιοδοτικό δικαίωμα.
Την ίδια ώρα είναι γνωστό ότι μόνο στον τομέα της ασφάλισης υπάρχουν τεράστια περιθώρια εξοικονόμησης πόρων από σπατάλες που γίνονται σε φάρμακα και σε διαγνωστικά κέντρα και τα οποία λυμαίνονται κυκλώματα που κινούνται στους χώρους αυτούς. Τις προσπάθειες της Κυβέρνησης, που ήδη έχουν αρχίσει να αποδίδουν καρπούς (π.χ. στο ΙΚΑ τον Μάιο έχουμε μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης κατά 5%, σύμφωνα με ομιλία του Υπουργού Εργασίας στη Βουλή), δεν τις λαμβάνει υπόψη η τρόικα;
Όλα τα παραπάνω, κατά την άποψή μας, δημιουργούν την αίσθηση ότι οι απόψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν προωθούν την προσπάθεια εξυγίανσης και επίλυσης του ασφαλιστικού συστήματος, αλλά κυριολεκτικά την κατεδάφιση της δημόσιας ασφάλισης και την αντικατάστασή της από ιδιωτικά σχήματα.
ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ,
ΕΡΩΤΑΤΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ:
1) Τι προτίθεται να πράξει η Κυβέρνηση για τα ανωτέρω που βρίσκονται εκτός μνημονίου;
2) Εάν η Κυβέρνηση θα σεβαστεί την σύμβαση και τη ρήτρα του Ελληνικού Κοινοβουλίου και όχι τις ερμηνείες της τρόικας.
Αθήνα, 03.06.2010
Οι Ερωτώντες Βουλευτές
