Πριν πιάσεις "τ΄άρματα", σκέψου προσεκτικά το λόγο που μπαίνεις στη μάχη.
Εάν μπεις στη μάχη για τα φράγκα, για την κονόμα, για "οικονομικά αιτήματα",
τότε είσαι ένα πορτοφόλι. Αναπόφευκτα θα σε αδειάσουν και θα σε πετάξουν
στα σκουπίδια.
Εάν μπεις στη μάχη για την αλαζονεία, για τη "μαγκιά" και τη φιγούρα, τότε
θα έχεις την τύχη του κόκορα. Τον αφήνουν στο κοτέτσι πλουμιστό, να νομίζει
ότι είναι ο βασιλιάς και να κοκορεύεται μέχρι που μια ωραία πρωϊα, αντιλαμβάνεται
ότι είναι απλώς η μακαρονάδα του αφεντικού.
Εάν μπεις στη μάχη για την Ιδέα, για το σύνολο, για την γέννα που έρχεται,
για τη γενιά που έφυγε, αυτά δηλαδή που απαρτίζουν το Έθνος,
εάν μπεις στη μάχη με απόλυτη αυτογνωσία ότι μάχεσαι για να προσφέρεις και όχι
για να πάρεις, με πίστη σε ένα κοινό και αγνό ιδεώδες, με ορθολογισμό ότι μάχεσαι
για το δίκαιο, την Αλήθεια και όχι για το "ίδιον", τότε έχεις πιάσει έναν αρχέγονο
σφυγμό.
Τον σφυγμό που κάνει την ανατροπή, που κάνει τα αδύνατα δυνατά, που κάνει θαύματα.
Την αιώνια αρχή που υποτάσσει το σαθρό και το άδικο. Το πρότυπο που έχει αποθεωθεί
και τεκμηριωθεί ανά του αιώνες, ενσαρκωμένο στο μαχητή που μπήκε ενάντια στη "λογική
κατάληξη" με ενθουσιασμό (εν Θεώ Ουσία) γιατί ο σκοπός του ήταν Θείος. Αληθινός.
Η ίδια η Αλήθεια.
Madame Susu
