Ο μήνας που μόλις ξεκίνησε προμηνύεται εξαιρετικά δύσκολος μιας και η εαρινή Σύνοδος Κορυφής στις 24 και 25 Μαρτίου στην οποία θα προταθούν μέτρα για το μέλλον της Ευρωζώνης θα κρίνει πολλά και της χώρας μας.
Ο Γ. Παπανδρέου πριν δέκα μέρες γύρισε «παγωμένος» από τη συνάντησή του με την Καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ όχι από το ψύχος (-15 βαθμούς Κελσίου) που επικρατούσαν στο Βερολίνο αλλά με τα αρνητικά μηνύματα που εισέπραξε.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός πήγε στο Βερολίνο με τρία συγκεκριμένα αιτήματα:
1) Την επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου των 110 δις ευρώ
2) Την μείωση του επιτοκίου δανεισμού
3) Την παρέμβαση του Ευρωπαϊκού ταμείου χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στην αγορά κρατικών ομολόγων.
Η Μέρκελ απάντησε θετικά μόνο στο πρώτο αίτημα της Ελλάδας, αυτό που πέτυχε εξ αρχής η Ιρλανδία κατά τη διαπραγμάτευσή της με το ΔΝΤ και μπορούσαμε να το είχαμε πετύχει και εμείς, όταν έπρεπε, εάν έστω διαπραγματευόμασταν... Η Ελλάδα τον περασμένο Μάϊο δέχθηκε τα πέντε χρόνια της αποπληρωμής του δανείου άνευ διαπραγμάτευσης, ενώ η Ιρλανδία το διαπραγματεύτηκε και πέτυχε το διάστημα των 11 χρόνων για την αποπληρωμή του αντίστοιχου δανείου της.
Στην αρχή της εβδομάδας ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπαρόζο και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ρομπάι παρουσίασαν δέσμη προτάσεων για το συντονισμό της οικονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη.
Η Ελληνική Κυβέρνηση για άλλη μια φορά μη έχοντας κανένας διαπραγματευτικό όπλο στα χέρια της δέχθηκε και τις τρεις εξαιρετικά βαριές δεσμεύσεις οι οποίες συνοπτικά επιβάλλουν τα εξής:
- Την υποχρεωτική καθιέρωση συνταγματικών ρυθμίσεων ή νομοθετικών ρυθμίσεων με τις οποίες θα απαγορεύονται δια παντός η δημιουργία ελλειμμάτων.
- Δέσμευση βιωσιμότητας των ασφαλιστικών συστημάτων κάτι που για την Ελλάδα είναι ο προάγγελος κακών ειδήσεων (αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης και περαιτέρω μείωση των συντάξεων) μιας και ακόμα δεν έχουμε εξασφαλίσει την βιωσιμότητα του ασφαλιστικού μας συστήματος ακόμη και μετά την τελευταία ασφαλιστική μεταρρύθμιση.
- Καθιέρωση μηχανισμού κεντρικής παρακολούθησης της εξέλιξης του κόστους εργασίας και της παραγωγικότητας από την Κομισιόν. Στις χώρες όπου θα διαπιστώνεται απόκλιση από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο αυτόματα θα πρέπει να λαμβάνονται μέτρα προσαρμογής των μισθών. Δεν θέλει και πολύ να καταλάβουμε ότι στην Ελλάδα με τη χαμηλή παραγωγικότητα και τους υψηλούς μισθούς στον ιδιωτικό τομέα , η προσαρμογή αυτή θα έχει το νόημα της μείωσης.
Όλα αυτά δείχνουν λοιπόν ότι υπό την απειλή της χρεοκοπίας η Ελληνική κυβέρνηση χωρίς ουσιαστικά να μπορεί να διαπραγματευτεί τις δικές της θέσεις, δέχεται και νέα δέσμη μέτρων με μοναδική της ελπίδα να «καταφέρει» στις δύο Συνόδους Κορυφής του Μαρτίου (την έκτακτη στις 11 και την εαρινή στις 24 και 25 του μήνα) την επιμήκυνση του δανείου των 110 δις ευρώ.
Η μόνη «καλή είδηση» προς το παρόν είναι η δήλωση του Φιλανδού επίτροπου της ΕΕ Όλι Ρεν ότι «θα είναι εκτός συζήτησης στις Συνόδους Κορυφής του Μαρτίου, η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους». Ασφαλώς αυτή η δήλωση μας δίνει μια ανάσα αλλά σίγουρα δεν μας λύνει προβλήματα.
Η κυβέρνηση μπροστά στα αδιέξοδα στα οποία έχει οδηγήσει τη χώρα, αναζητά τώρα το διάλογο. Στην ουσία όμως δεν αναζητά συνομιλητές αλλά συνενόχους στο καθημερινό έγκλημα εις βάρος του ελληνικού λαού.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
