Νέες ενδείξεις ενισχύουν την πεποίθηση της μαγνητικής «έκτης αίσθησης»
Πραγματικότητα ή επιστημονική... φαντασία η ανθρώπινη πυξίδα;
Τον ρόλο φυσικής πυξίδας φαίνεται ότι παίζει μια πρωτεΐνη που εντοπίζεται στο ανθρώπινο μάτι καθώς, σύμφωνα με αμερικανούς επιστήμονες, «διαβάζει» το μαγνητικό πεδίο της Γης.
Ανθρώπινη πρωτεΐνη σε μύγες
Ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης, πραγματοποίησαν δοκιμές σε μύγες δροσόφιλες και είδαν ότι χωρίς τη δική τους πρωτεΐνη-πυξίδα έχαναν την φυσική αντίληψη του μαγνητικού πεδίου.
Όταν όμως την αντικαθιστούσαν με την ανθρώπινη εκδοχή της, οι μύγες έδειχναν να ανακτούν τη χαμένη τους ικανότητα.
Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν επιστημονικές αποδείξεις ότι οι άνθρωποι μπορούν να αντιληφθούν το μαγνητικό πεδίο της Γης. Τα νέα ευρήματα ωστόσο αναμένεται πως θα αναθερμάνουν το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας γύρω από το συγκεκριμένο ενδεχόμενο.
Το πρωτεϊνικό «κλειδί» του μυστηρίου
Όπως δημοσιεύουν οι ειδικοί στην επιθεώρηση «Nature Communications» πυρήνα της μελέτης αποτελεί το κρυπτόχρωμα – μια πρωτεΐνη που εντοπίζεται σε δύο εκδοχές σε όλα τα ζώα της Γης αλλά και στον άνθρωπο.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η συγκεκριμένη πρωτεΐνη σχετίζεται με τη ρύθμιση του κιρκαδικού κύκλου και με τον φυσικό μηχανισμό προσανατολισμού που έχουν διάφορα είδη όπως π.χ. τα αποδημητικά πουλιά, οι πεταλούδες του είδους Danaus plexippus (Μονάρχης) και οι μύγες δροσόφιλες.
Ο ακριβής μηχανισμός παρόλα αυτά εξακολουθεί να παραμένει άλυτο μυστήριο, το οποίο οι επιστήμονες προσπαθούν με πείσμα να επιλύσουν.
Παίζοντας με την «έκτη αίσθηση»
Όπως περιγράφει ο επικεφαλής της μελέτης δρ Στήβεν Ρέπερτ, οι δροσόφιλες μπορούν να τροποποιηθούν γενετικά ώστε να παράγουν κρυπτόχρωμα-2 – μια διαφορετική εκδοχή της πρωτεΐνης που ήδη έφεραν και εντοπίζεται στην πεταλούδα Μονάρχης και στα σπονδυλωτά ζώα, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου.
Κατά τη διάρκεια των δοκιμών, οι ειδικοί διαπίστωσαν ότι οι μύγες που δεν είχαν καμία από τις δύο εκδοχές της πρωτεΐνης δεν αντιδρούσαν κατά την έκθεση τους σε μαγνητικά πεδία.
Είδαν όμως, ότι η ικανότητά τους να «διαβάζουν» το μαγνητικό πεδίο επανερχόταν όταν οι μύγες, κατόπιν γενετικής τροποποίησης, παρήγαγαν κρυπτόχρωμα-2.
«Αναπτύξαμε ένα σύστημα προκειμένου να μπορέσουμε μελετήσουμε τον πραγματικό μηχανισμό του μαγνητικού προσανατολισμού των δροσόφιλων. Καταφέραμε λοιπόν να τους προσθέσουμε πρωτεΐνες άλλων ζώων και να απαντήσουμε στο ερώτημα: “αυτές οι πρωτεΐνες τελικά λειτουργούν ως αισθητήρες του μαγνητικού πεδίου;”» αναφέρει χαρακτηριστικά ο δρ Ρέπερτ.
