Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

Η ΑΧΕΡΟΥΣΙΑ ΟΜΙΧΛΗ (ή περί Ελλήνων και ελληνοφώνων)

Αναμφίβολα υπάρχει ένα ποσοστό ελληνοφώνων το οποίο ύπουλα και μεθοδικά, από μόνο του ή εργοδοτούμενο και υποβοηθούμενο από ανθελληνικές δυνάμεις, υποσκάπτει διαρκώς και παντοιοτρόπως τα θεμέλια και τα ερείπια (κληρονομικά) της Ελλάδος και συγχρόνως το κοινωνικό "παρόν" της. Αν σ' αυτό το ποσοστό προσθέσουμε και το ελάχιστο ποσοστό των εκφυλισμένων Ελλήνων που με χαύνο συνείδηση και γιά προσωπικές τους ματαιοδοξίες μπορούν να κάνουν το ίδιο, μπορούμε να συλλάβουμε την θλιβερή εικόνα της Ελλάδος γιά αιώνες και ειδικά γιά τις τελευταίες δεκαετίες.
Ένας τέτοιος ανθελληνικός μηχανισμός μπορεί να συμπαρασύρη πολύ εύκολα και μία "πλειοψηφία" (ή μειοψηφία) δύστυχων, θλιβερών, υποτονικών Ελλήνων και έτσι με το πρόσχημα "συνταγματικών" δικαιωμάτων να οδηγή την Ελλάδα ολοταχώς προς την ΑΧΕΡΟΥΣΙΑ ΟΜΙΧΛΗ γιά να την περάση ευκολώτερα στην Αχερουσία λίμνη και τον αφανισμό.
Βέβαια, γιά να αντιληφθής οτι βρίσκεσαι στην αχερουσία ομίχλη είναι τρομερά δύσκολο και απαιτεί έντονη αντίληψη την οποία αν διέθετες δεν θα επέτρεπες να σε οδηγήσουν εκεί, αλλά όταν είσαι εκτός ομίχλης βλέπεις και βιώνεις το θλιβερό θέαμα της τραγικοποιήσεως και "προθανάτιας" καταστάσεως της Ηλιακής Φυλής των Ελλήνων. Το περίεργο είναι οτι υπάρχει έντονη πανθεατρική δραστηριότητα σ' αυτόν τον ομιχλώδη χώρο, σκηνοθετημένη από σατανικούς "σκηνοθέτες", κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μην συνειδητοποιείται η προθανάτια κατάστασή τους και συγχρόνως να αποπροσανατολίζεται κατά χείριστο και αποδοτικώτατο τρόπο. Είναι ν' απορή κανείς πόσο εύκολα έγινε ο Έλλην θήραμα, θύμα και αυτόχειρ. Δεν πρέπει να απορή όμως κανείς γιά μία τέτοια συμπεριφορά των κραταιοχθόνων προς τους Έλληνας.
Η κατάστασις είναι τραγική γιά τον Έλληνα. Έχει παραλύση η ικανότητά του γιά αφύπνιση και ενεργοποίηση των ενδογενών ικανοτήτων του. Έχει οδηγηθή στην κατάσταση εξαρτημένου "ανθρωποειδούς" -πρότυπο ανθρώπου κάποτε ο ίδιος- από ισχυρά "νεοανθρωποειδή" που διεκδικούν τον τίτλο του νέου και υπερπολιτισμένου ανθρώπου.
Ορισμένοι ίσως σκεφθούν: εθνικισμός! σωβινισμός!...
Θα τους θεωρούσα τουλάχιστον γελοίους, καθότι εθνικιστές και σωβινιστές δεν είναι αυτοί που μάχονται απελπισμένα γιά τον μη αφανισμό της φυλής των ή συνειδητοποιούν την προθανάτια κατάστασή τους και υψώνουν την φωνή της Φυλετικής συνειδήσεως (αγωνίας), αλλά αυτοί που προσπαθούν παντοιοτρόπως να εξαφανίσουν μία ή πολλές φυλές και έθνη και χαρακτηρίζουν την προθανάτια αγωνία αυτών των φυλών σαν εθνικιστική αντίδραση.