Ματαίωση της παρέλασης; Ή παρέλαση χωρίς επισήμους; Καλό ερώτημα. Η απάντηση εξαρτάται από ποια πλευρά βλέπει κανείς τα πράγματα. Κατά τη γνώμη μου, η παρέλαση στη Θεσσαλονίκη έγινε –έστω μερικά- αλλά χωρίς επισήμους. Αν ήσουν εκεί, θα το καταλάβαινες εύκολα. Αντικείμενο κυρίευσης όχι κάποιο εικοσάμετρο άγαλμα του ηγέτη (αλά Άνοιξη της Αφρικής), αλλά ένα κλασικό σύμβολο του «μεταπολιτευτικού πολιτικού νεοπλουτισμού»: η εξέδρα των επισήμων.
Ποιος δημοκρατικός πολίτης μπορεί να χαίρεται με όσα συνέβησαν το πρωί; Κανείς δεν θέλει τέτοιες τροπές κι ας εμφανίζονται ορισμένοι ως υπέρμαχοι των παρελάσεων, ενώ μέχρι πέρσι πάσχιζαν για να τις καταργήσουν. Προσέξτε την αντίφαση (που οδηγεί τους πολίτες στη σύγχυση): κάποιοι που μέχρι πέρυσι ήθελαν την κατάργηση των παρελάσεων, φέτος εμφανίζονται ως βασικοί υποστηρικτές τους. Είτε γιατί έτσι τους συμφέρει (βλέπε «αγανακτισμένους»), είτε γιατί έτσι τους βολεύει (βλέπε πολιτικούς και κυβέρνηση).
Εάν δεν είμαστε χρωματισμένοι αλλά πάνω απ’ όλα μας νοιάζει η Ελλάδα και η Δημοκρατία, αυτό που θα έπρεπε να συζητάμε επιτέλους είναι όχι το γεγονός καθαυτό, αλλά τι προκαλεί το γεγονός. Εάν, φυσικά, μας ενδιαφέρει να θεραπευθεί «ασθένεια».
Ποια είναι η αιτία που έφερε τα πράγματα ως εδώ. Τι είναι αυτό που «νομιμοποιεί» ακραίους και μη ακραίους να βρίζουν υπουργούς, να απειλούν βουλευτές κλπ. Αυτά πρέπει να απαντηθούν με σκληρή αυτοκριτική από την πλευρά ιδίως του πολιτικού κόσμου. Ειδάλλως, θα τους προλάβει πάλι η Ιστορία.
Για παράδειγμα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος έγινε στόχος σήμερα, εκτός από δηλώσεις τύπου ευχών μέχρι σήμερα δεν έχει κάνει κάποια ουσιαστική παρέμβαση προς την πολιτική ηγεσία. Όχι μόνο για τα μέτρα που λαμβάνονται και είναι εξώφθαλμα λανθασμένα (το λένε όλα τα πολιτικά κόμματα πλην του κυβερνητικού –ενίοτε στελέχη και αυτού), αλλά αν μη τι άλλο για την επίτευξη μιας εθνικής συνεννόησης των πολιτικών κομμάτων. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι με βάση το συνταγματικό πνεύμα, έχει υποχρέωση να το κάνει κι ας μην έχει αρμοδιότητα να διαλύσει τη Βουλή, όπως είχε παλιότερα. Ο ρόλος του ΠτΔ δεν είναι διακοσμητικός. Διακοσμητικό μπορεί να τον καταστήσει ο εκάστοτε Πρόεδρος.
Την ίδια ώρα, οι συνταγματολόγοι μιλούν ανοιχτά για αντισυνταγματικότητες σε μια σειρά θεμάτων, αλλά δεν ιδρώνει το αυτί κανενός. Ένας μεγάλος αριθμός πολιτών αντιμετωπίζει πλέον προβλήματα επιβίωσης και του ζητείται να πληρώσει χαράτσια. Δεν μπορεί η πολιτική ηγεσία να προκαλεί συνεχώς τους πολίτες –και τους πιο δημοκρατικούς και τους πιο φιλήσυχους.
Κανείς δεν τα περίμενε τα σημερινά στις παρελάσεις. Όπως κανείς δεν περιμένει τη συμφορά. Στα ξαφνικά έρχεται. Αυτό που συνέβη σήμερα είναι ντροπή. Και προκαλεί ανησυχία. Όμως, όσο η πολιτική ηγεσία και οι επικοινωνιακοί σύμβουλοι πέριξ αυτής θα επιμένουν να κολλάνε στο δέντρο και να παραβλέπουν το δάσος, τόσο η συμφορά θα πλησιάζει πιο απειλητική και πιο ύπουλη.
Η Ελλάδα θα βυθίζεται και κάθε πρόταση για ανάταση δεν θα είναι παρά μια ευχή. Και μάλιστα κενή προοπτικής.
*Το διατύπωσε άψογα ο Μανώλης Γλέζος, ξέρεις εκείνος ο… αντιδραστικός που κατέβασε τη σβάστικα από τον ιστό της Ακρόπολης: «Δεν θα συμφωνήσω με τους χαρακτηρισμούς προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Πρέπει όμως και ο ίδιος να κατανοήσει ότι είναι ανεπίτρεπτο να καλύπτει με το κύρος του την πολιτική της υποτέλειας που ακολουθεί η κυβέρνηση».
