Αν δεν θες να το κάνεις, θα βρω κάποιον άλλον που να θέλει Οι σωστοί ηγέτες κατανοούν ότι η συναλλαγή που προσδιορίζει τη σχέση εργαζόμενου-εργοδότη (το γεγονός ότι ο εργοδότης πληρώνει σε χρήματα τον ιδρώτα και την πνευματική εργασία του εργαζόμενου) είναι το λιγότερο σημαντικό. Ένας καλός προϊστάμενος συνειδητοποιεί ότι αν θέλει να έχει κοντά του αξιόλογους υπαλλήλους, πρέπει να τους επιτρέψει να έχουν τον έλεγχο της δουλειάς τους, να τους δώσει ελευθερία και να αναγνωρίζει την αξία της δουλειάς τους. Ένας κακός προϊστάμενος, από την άλλη, λατρεύει να υπενθυμίζει στους εργαζόμενους ότι τα πάντα καταλήγουν στην ανταλλακτική φύση της σχέσης τους («εσύ δουλεύεις για μένα»), ενώ δεν παραλείπει ποτέ να τονίζει ότι κάποιος άλλος περιμένει να πάρει τη θέση σου αν αρρωστήσεις ή τον απογοητεύσεις με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.
Δεν σε πληρώνω για να σκέφτεσαι Αυτή είναι η διαχρονική ατάκα που ξεστομίζει ο κακός διευθυντής κάθε φορά που ακούει μία ιδέα που δεν του αρέσει. Μπορεί η ιδέα να απειλεί την εξουσία του. Μπορεί να απαιτεί να ξοδέψει μερικά εγκεφαλικά κύτταρα παραπάνω. Μπορεί κάτι άλλο. Όπως και να ‘χει, το «δεν σε πληρώνω για να σκέφτεσαι» είναι το μάντρα των ανθρώπων που δεν διαθέτουν ίχνος ταλέντου στη διοίκηση και αρέσκονται να καταστρέφουν τη δημιουργικότητα όλων των άλλων.
Απαγορεύεται το Facebook όσο είσαι στο γραφείο Οι σωστοί προϊστάμενοι αναγνωρίζουν ότι πλέον δεν υπάρχει ωράριο. Οι υπάλληλοι αφιερώνουν τις περισσότερες ώρες τους στη δουλειά. Ποτέ δεν τελειώνουν όσα έχουν να κάνουν και ούτε πρόκειται. Βρίσκονται στο γραφείο όλη τη μέρα στριμώχνοντας όσο το δυνατόν περισσότερη δουλειά, και όταν επιστρέφουν σπίτι τους προσπαθούν να ζήσουν τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο τους. Επομένως, αν χρειαστούν ένα διάλειμμα κατά τη διάρκεια της ημέρας, πρέπει να μπορούν να χαζέψουν στο Facebook ή στο αγαπημένο τους blog, χωρίς φόβο. Άλλωστε, αν κάποιος κοιτά το ταβάνι, μπορεί να ονειρεύεται ξύπνιος ή να «κατεβάζει» την επόμενη καταπληκτική ιδέα (ή και τα δύο).
Το ζήτημά σου είναι υπό εξέταση Υπάρχουν συγκεκριμένες λέξεις ή φράσεις που δεν χρησιμοποιούνται ποτέ στην πραγματική ζωή, αλλά μόνο στη δουλειά και μάλιστα με τέτοιο τρόπο ώστε να γνωρίζουμε ότι αυτός που τις λέει, δεν τις εννοεί! Το «είναι υπό εξέταση» σημαίνει «εξαφανίσου και μην μου ξαναμιλήσεις εκτός κι αν σου το ζητήσω». Σημαίνει «δεν θα κάνω αυτό που μόλις μου πρότεινες και θέλω να ξέρεις ότι εκτιμώ τη γνώμη σου λιγότερο απ’ όσο μου επιτρέπεται να σου πω».
Ποιος σου έδωσε την άδεια να το κάνεις; Οι άνθρωποι που έχουν εμμονή με την ιεραρχία, τις τυπικές διαδικασίες, την άδεια και τις βαθμίδες, είναι οι άνθρωποι που πρέπει να αποφεύγουμε όσο μπορούμε περισσότερο, ειδικά σε σχέσεις που τους δίνουν την εξουσία να επηρεάζουν τη ζωή και την καριέρα μας, μειώνοντας αποδεδειγμένα το προσδόκιμο ζωής μας.
Παράτα τα όλα και κάνε αυτό ΤΩΡΑ! Σε οποιαδήποτε δουλειά μπορεί να προκύψει κάτι την τελευταία στιγμή που θα παραγκωνίσει όλα τα υπόλοιπα. Οι καλοί προϊστάμενοι φροντίζουν να κρατούν αυτή τη συμπεριφορά μόνο σε καταστάσεις πραγματικά επείγουσες. Οι κακοί προϊστάμενοι το κάνουν κάθε μέρα, χωρίς καν να θυμούνται τις δεκάδες εξίσου επείγουσες προτεραιότητες με τις οποίες σου έχουν πει να ασχοληθείς (παρατώντας βεβαίως ό,τι έκανες εκείνη τη στιγμή).
Μη μου φέρνεις προβλήματα. Φέρε μου λύσεις. Αυτή η «καραμέλα» πρωτοεμφανίστηκε την εποχή που οι εργοδότες άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι οι υπάλληλοι είναι σε θέση να λύνουν μόνοι τους το μεγαλύτερο ποσοστό των προβλημάτων που ανακύπτουν στην καθημερινότητα, χωρίς να χρειάζεται να απευθύνονται στους ανώτερούς τους για βοήθεια. Δυστυχώς, πολλοί διευθυντές παρερμήνευσαν αυτή τη διαπίστωση και μετέτρεψαν το «δεν θέλω προβλήματα, θέλω λύσεις» σε «μην παραπονιέσαι, σκάσε και λύσ’το». Δεν κατανοούν ότι καθώς οι διαδικασίες μέσα σε έναν εταιρικό οργανισμό γίνονται ολοένα και πιο περίπλοκες, ο υπάλληλος που εντοπίζει ένα πρόβλημα, συχνά δεν έχει την απαραίτητη πληροφορία για να το λύσει, γι’ αυτό και ζητά βοήθεια. Αυτοί που λένε «φέρε μου λύσεις» συχνά εννοούν «σταμάτα να μου λες πράγματα που δεν θέλω να ακούσω».
Δεν είμαι ικανοποιημένος με την απόδοσή σου και δεν το λέω μόνο εγώ αυτό… Οι καλοί προϊστάμενοι φροντίζουν να δίνουν έμφαση στα θετικά στοιχεία. Οι κακοί, όμως, δεν χρησιμοποιούν ποτέ τον έπαινο και περιορίζονται μόνο στην κριτική, ενώ αν είναι πολύ κακοί προσθέτουν μια εξτρά δόση διαστροφής λέγοντας ότι είναι κάτι «που το πιστεύουν και οι άλλοι». Σύντομα, αρχίζεις να αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να εμπιστευτείς κανένα και ότι όλοι σε μισούν, μέχρι που κάποιος συνάδελφος να σου αποκαλύψει ότι ο διευθυντής του είπε το ίδιο ακριβώς.
Και η ατάκα-σταρ
Αυτές τις εποχές, είσαι τυχερός και μόνο που έχεις δουλειά Το πιο αστείο είναι ότι ο διευθυντής που ανοίγει το στόμα του για να πει ότι «είσαι τυχερός που έχεις δουλειά», δεν σκέφτεται ποτέ ότι και ο ίδιος είναι εξίσου τυχερός με σένα. Το «είσαι τυχερός και μόνο που έχεις δουλειά» σε μια εποχή που η ανεργία ξεπερνά το 18% είναι ίδιο με το να σου λέει «δεν το πιστεύω ότι παραμένεις στο ποσοστό του πληθυσμού που εργάζεται». Είναι τεράστια προσβολή, αλλά ακόμη χειρότερα, τεράστια αποτυχία από πλευράς του διευθυντή, αφού το καθεστώς φόβου σκοτώνει οποιαδήποτε δημιουργικότητα ή διάθεση για δουλειά.
