Ο λόγος αφορά στα προγράμματα διανομής δωρεάν τροφίμων, που ξεκίνησε η Ευρωπαϊκή Ένωση, σε όλη την Ελλάδα.
Μόλις προχθές, το σχετικό πρόγραμμα, που βρίσκεται σε εξέλιξη, υλοποιήθηκε στο νομό Τρικάλων, όπου μοιράσθηκαν δωρεάν μεγάλες ποσότητες ρυζιού.
Είχαν προηγηθεί άλλοι νομοί της χώρας και θα ακολουθήσουν σύντομα και άλλοι.
«Το πιο ενδιαφέρον και παράλληλα ανησυχητικό στοιχείο αυτής της υπόθεσης, είναι ο βαθμός συμμετοχής του κοινού» λένε από τους διοργανωτές του προγράμματος και συνεχίζουν: «Ανάλογες τέτοιες πρωτοβουλίες υλοποιούνταν και πέρυσι. Ωστόσο, ο βαθμός συμμετοχής ήταν πολύ περιορισμένος και σε ορισμένες περιπτώσεις, ανύπαρκτος. Τώρα, μπροστά από το σημείο που γίνεται η διανομή σχηματίζονται ουρές».
Το γεγονός είναι ενδεικτικό της πενίας που αρχίζει να «χτυπά» πλέον ευθέως μεγάλα κοινωνικά στρώματα της Ελλάδας. Ακόμα και τα λεγόμενα μεσαία, τα οποία, πλέον, όχι μόνο δεν αποταμιεύουν, όπως έκαναν παλαιότερα, αλλά, αφού εξαντλούν τις καταθέσεις τους στις τράπεζες, αναζητούν τρόπους για να περιορίσουν κι άλλο τα έξοδα τους.
Κι έτσι φτάσαμε στο σημερινό σημείο να «τρέχουν» στις διανομές δωρεάν τροφίμων από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να καλύψουν τρέχουσες ανάγκες τους.
Το πρόβλημα μάλιστα, όπως υποστηρίζεται αρμοδίως, είναι περισσότερο εμφανές στα αστικά κέντρα. Όσο μεγαλύτερα είναι, τότε πιο εμφανές γίνεται και το πρόβλημα. Και το ερώτημα είναι: που θα καταλήξει αυτή η ιστορία;
Προς το παρόν, κανείς δεν μπορεί να δώσει μια σαφή απάντηση επ’ αυτού.
Όλοι ωστόσο, φοβούνται τα χειρότερα.
Κι (ενδεχομένως) δικαιολογημένα…
Μόλις προχθές, το σχετικό πρόγραμμα, που βρίσκεται σε εξέλιξη, υλοποιήθηκε στο νομό Τρικάλων, όπου μοιράσθηκαν δωρεάν μεγάλες ποσότητες ρυζιού.
Είχαν προηγηθεί άλλοι νομοί της χώρας και θα ακολουθήσουν σύντομα και άλλοι.
«Το πιο ενδιαφέρον και παράλληλα ανησυχητικό στοιχείο αυτής της υπόθεσης, είναι ο βαθμός συμμετοχής του κοινού» λένε από τους διοργανωτές του προγράμματος και συνεχίζουν: «Ανάλογες τέτοιες πρωτοβουλίες υλοποιούνταν και πέρυσι. Ωστόσο, ο βαθμός συμμετοχής ήταν πολύ περιορισμένος και σε ορισμένες περιπτώσεις, ανύπαρκτος. Τώρα, μπροστά από το σημείο που γίνεται η διανομή σχηματίζονται ουρές».
Το γεγονός είναι ενδεικτικό της πενίας που αρχίζει να «χτυπά» πλέον ευθέως μεγάλα κοινωνικά στρώματα της Ελλάδας. Ακόμα και τα λεγόμενα μεσαία, τα οποία, πλέον, όχι μόνο δεν αποταμιεύουν, όπως έκαναν παλαιότερα, αλλά, αφού εξαντλούν τις καταθέσεις τους στις τράπεζες, αναζητούν τρόπους για να περιορίσουν κι άλλο τα έξοδα τους.
Κι έτσι φτάσαμε στο σημερινό σημείο να «τρέχουν» στις διανομές δωρεάν τροφίμων από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να καλύψουν τρέχουσες ανάγκες τους.
Το πρόβλημα μάλιστα, όπως υποστηρίζεται αρμοδίως, είναι περισσότερο εμφανές στα αστικά κέντρα. Όσο μεγαλύτερα είναι, τότε πιο εμφανές γίνεται και το πρόβλημα. Και το ερώτημα είναι: που θα καταλήξει αυτή η ιστορία;
Προς το παρόν, κανείς δεν μπορεί να δώσει μια σαφή απάντηση επ’ αυτού.
Όλοι ωστόσο, φοβούνται τα χειρότερα.
Κι (ενδεχομένως) δικαιολογημένα…
