Αν είχαμε τείχη θα τα γκρεμίζαμε, αλλά αφού δεν έχουμε το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σημαιοστολίσουμε τα μπαλκόνια μας, να χτυπάμε τις καμπάνες κατά την είσοδο τους στην πόλη, να τους ράνουμε με ροδοπέταλα καθώς θα εισέρχονται στον πεζόδρομο, να φέρουμε τιμητικό άγημα από το Λιτόχωρο το οποίο να αποδίδει τιμές άμα την έλευση τους και στο τέλος να θυσιάσουμε από έναν μόσχο σιτευτό για τον καθένα συνοδεία 5 παρθένων (έκαστος, ε;).
Όποιος γνωρίζει κάτι παραπάνω για την τύχη των καμαριών μας Παπαγεωργίου, Κουκοδήμο και Μίχου να μας ενημερώσει γιατί από εχθές το βράδυ είμαι σε αγωνία. Αμοιρίδη όσον αφορά εσένα, είχες κι εσύ την ευκαιρία σου να απολαύσεις τα παραπάνω, αλλά την πέταξες...
Π.Θ.
