Ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι υπουργοί στις διαπραγματεύσεις τους με την τρόικα είναι η εικόνα της άναρχης λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού. Πολλά από τα προβλήματα που έχουν προκύψει στις σχέσεις μας με την τρόικα έχουν να κάνουν με αυτό...
ακριβώς το θέμα. Υψηλόβαθμοι δημόσιοι υπάλληλοι αδυνατούν να αντιληφθούν τον ρόλο τους και κυρίως την κατάσταση της χώρας. Πληρώνουμε με τόκο την διάλυση του δημόσιου τομέα.
Τα στελέχη της τρόικας είναι αντίστοιχα υπάλληλοι κάποιων οργανισμών. Πιστεύουν λοιπόν ότι όταν συνομιλούν με τους Έλληνες συναδέλφους τους οι τελευταίοι δεσμεύονται όπως θα δεσμευόντουσαν και οι ίδιοι απέναντι σε έναν συνάδελφό τους τεχνοκράτη. Ότι θα πάρουν μία αντικειμενική (από τεχνοκρατικής άποψης) πληροφόρηση και ότι υπάρχει αντίστοιχα ένα σχέδιο αντιμετώπισης των προβλημάτων, από την στιγμή που υπάρχει και η γνώση του προβλήματος.
Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Ορισμένα υψηλόβαθμα στελέχη των υπουργείων έδωσαν στην τρόικα μία λαθεμένη εικόνα για το τι μπορούν να πετύχουν οι υπηρεσίες τους, υπερτιμώντας τον ρόλο και τις πραγματικές δυνατότητές τους. Λες και εκείνη την στιγμή δεν μιλούσαν στην τρόικα ως εκπρόσωποι του ελληνικού δημοσίου και του ελληνικού λαού, κατ΄ επέκταση, αλλά ως αυτόνομες ομάδες που θα έπρεπε να βαθμολογηθούν από τους εκπροσώπους μιας ξένης και ανώτερης δύναμης. Υπήρξαν επίσης άλλοι υπάλληλοι που αντιμετώπισαν την σχετική διαδικασία με έναν τρόπο σαν όλα αυτά να συμβαίνουν κάπου αλλού και όχι στην Ελλάδα που ζούμε και εμείς και αυτοί...
Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι για όλες τις παρεξηγήσεις με την τρόικα ευθύνονται αποκλειστικά κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι. Η βασική και κύρια ευθύνη ανήκει στο πολιτικό σύστημα. Κάποτε τα υπουργεία είχαν γενικούς διευθυντές, είχαν επιθεωρητές, είχαν ένα εσωτερικό σύστημα λειτουργίας. Καταργήθηκαν επί Ανδρέα Παπανδρέου... επειδή οι επικεφαλής ήταν δεξιοί. Όταν στην συνέχεια κατάλαβαν το λάθος ήταν πλέον αργά. Ο κομματισμός είχε εισβάλλει πλέον στο δημόσιο και διέλυσε σιγά – σιγά τα πάντα.
Αν κάτι μπορούμε να κερδίσουμε από την διαπίστωση που έχουν κάνει αρκετοί υπουργοί τα τελευταία δύο χρόνια, όταν οι επαφές των υπουργείων τους με τους εκπροσώπους της τρόικας πρόδωσε το ένοχο μυστικό του κρατικού μας μηχανισμού, είναι ότι μπορούμε να ξεκινήσουμε να οικοδομήσουμε από την αρχή τους Οργανισμούς του δημοσίου. Με ηγεσίες που θα αναδεικνύονται μέσα από την αξιολόγηση της εργασίας και που δεν θα ανατρέπονται σε κάθε αλλαγή κυβέρνησης.
Το πρόβλημα της δημόσιας διοίκησης είναι από τα πλέον σημαντικά που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Δεν μπορούμε να ονειρευόμαστε ένα σύγχρονο δυτικό κράτος, αν οι δομές του παραπέμπουν σε ανατολίτικο παζάρι. Ούτε και είναι εφικτό να προχωρήσει οτιδήποτε, αν δεν υπάρχει ένας παραγωγικός και αποτελεσματικός δημόσιος τομέας που να ελέγχει τους νόμους της αγοράς και να προωθεί τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας και της κοινωνίας.
