Το θέατρο του
παραλόγου
Φλας αστράφτουν, χειραψίες, χαμόγελα για δημοσιογράφους
και κάμερες, ακολουθούμενα από μεγάλα λόγια με βαρύγδουπες εκφράσεις που σε
κάνουν να ανατριχιάζεις:
“Είναι ένα έργο που θα παίξει καταλυτικό ρόλο στην
παιδεία και στον πολιτισμό του διευρυμένου Δήμου μας. Είναι σαν να
κατασκευάζονται πολλά σχολεία μαζί”
“η πόλη μας αποκτά έναν χώρο υψηλών προδιαγραφών που θα
αποδοθεί στους ανθρώπους του πολιτισμού της περιοχής μας για να τον
αναδείξουν”
Τότε σαν δημότης σκέφτεσαι, ρε συ κάτι κινείται, κάτι
γίνεται σ’ αυτή την πόλη, ίσως δεν είναι όλα χαμένα και μίζερα. Ίσως υπάρχει
ελπίδα, ένα φως στην άκρη του τούνελ…
θέατρο και πολιτιστικό κέντρο στην Κατερίνη είχαμε; Δεν
είχαμε…. Μας βγαίνει και τζάμπα... Όλα τα λεφτά από το ΕΣΠΑ… 7.500.000 ευρώ
λέει.. Υψηλών προδιαγραφών λέει… Άρα κάτι καλό πάει να γίνει…
Κι αφού σβήσουν τα φώτα, φύγουν οι κάμερες,
περιμένεις… ΤΟ ΕΡΓΟ.
Να … τώρα θα ξεκινήσει… υπογράφτηκαν οι
συμβάσεις.
Να… ξέρετε υπάρχει μια μικρή καθυστέρηση… κάποια
προβληματάκια που θα λυθούν… και άλλα τέτοια.
Ο καιρός περνάει… ρωτάς τριγύρω να μάθεις τι έγινε..
γιατί δεν ξεκίνησε ακόμα το έργο, απάντηση καμία… άκρα του τάφου
σιωπή.
Αρχίζεις να αναρωτιέσαι τι έγινε… δεν έκανες τις σωστές
ερωτήσεις στους σωστούς ανθρώπους; μήπως το ονειρεύτηκες το Θέατρο; μήπως ήταν
πρωταπριλιάτικο αστείο;
Μπα.. δεν γίνεται.. το γράψανε οι εφημερίδες...υπάρχουν
φωτογραφίες, χειραψίες, δελτία τύπου…
Και κάποια στιγμή καταλαβαίνεις… το θέατρο- πολιτιστικό
κέντρο, όνειρο ήταν και πάει…
Τσατίζεσαι και ψάχνεις να δεις ποιος φταίει.
Φταίει ο Δήμος; ο Εργολάβος; Η μαύρη μας η μοίρα; Τι στην ευχή πήγε τόσο
στραβά;
Μάταια. Δεν μιλάει
κανείς.
Και ξαφνικά, σου έρχεται η επιφοίτηση
κατακούτελα.
Φταις εσύ. Μόνο εσύ και κανένας άλλος. Μάθε να ψηφίζεις
Μαλάκα!
Αυτόχθων Ιθαγενής
