ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ κ. ΚΩΦΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ ΤΗΣ TOSOH ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΤΟΜΕΙΟΥ ΛΙΤΟΧΩΡΟΥ
Του Αντώνη Ζαρκανέλα
Δρ.Βιολόγου-Περιβαλλοντολόγου
π. Προϊστάμενου Δ/νσης Προστασίας
Περιβάλλοντος Νομαρχίας Θεσσαλονίκης
Διαβάζοντας την απάντηση του κ. Κωφού στα δυο μου άρθρα, για τα απόβλητα της TOSOH, ένοιωσα σαν ένα μικρό παιδί, που έκανε μια αταξία και προπαντός ότι δεν ζήτησε την άδεια πριν την κάνει. Και αν είχα το τηλέφωνό του θα τον ρωτούσα και τώρα αν μου επιτρέπει να του απαντήσω. Φθάνει μάλιστα να μου υποδεικνύει να μην ασχολούμαι με τη νομοθεσία αλλά να την αφήσω στους δικηγόρους, τους δικαστές και στον ίδιο (!!), βέβαια, ο οποίος έδωσε αποστομωτικές νομικές απαντήσεις, και να με προτρέπει-συμβουλεύει, μάλιστα, να ασχοληθώ «.. με τις φυσικές επιστήμες και την κατανόηση της λειτουργίας του φυσικού κόσμου!» για τις οποίες αυτός, βεβαίως, κατέχει ήδη την απόλυτη αλήθεια. Οποία έπαρση, Θεέ μου.
Είναι προφανές ότι δεν θα επανέλθω σε θέματα επιστημονικά που έχουν σχέση με τα απόβλητα της ΤΟSΟΗ. Προσπάθησα όσο πιο τεκμηριωμένα και εκλαϊκευμένα μπορούσα να παρουσιάσω τις απόψεις μου με βάση τη νομοθεσία και την επιστήμη και, κυρίως, σε σχέση με τον τρόπο που τα παρουσιάσατε εσείς εκμεταλλευόμενος και πανικοβάλλοντας ένα, εύλογα, ανήσυχο κοινό. Οι πολίτες που διάβασαν και άκουσαν, έχουν κρίση και είμαι σίγουρος πως κατάλαβαν.
Επιμένετε στην ατυχέστατη έκφραση «Ανεξέλεγκτη ωρολογιακή βόμβα που κανείς δεν ξέρει πότε και με πόση ένταση θα εκραγεί» χωρίς να δικαιολογείτε πώς θα μπορούσε να υπάρξει έκρηξη εκτός αν εννοείτε διάλυση. Για την έκρηξη υπάρχει συγκεκριμένος ορισμός: Η παραγωγή ή απελευθέρωση μέσα σε εξαιρετικά μικρό χρονικό διάστημα μεγάλων μαζών αερίων υπό υψηλή πίεση, έχει ως αποτέλεσμα την πρόκληση υλικών καταστροφών και, συνήθως, συνοδεύεται από εκκωφαντικό θόρυβο. Το ακούσατε καλά αυτό κ. Κωφέ; Και αν ναι, επιμένετε ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο;
Αλλά και για τη διάλυση δεν είστε τόσο απόλυτος και δογματικός όπως όταν, παραπλανητικά χρησιμοποιώντας τη λέξη «έκρηξη», υπονοούσατε την ταχεία και άμεση διάλυση του υλικού της ΤΟSΟΗ. Δεν φαίνεται να το πιστεύετε, πια, αυτό γιατί δέχεστε, τώρα, ότι η ταχύτητα διάλυσης εξαρτάται από μια σειρά παραγόντων και μπορεί να είναι: γρήγορη, αργή, πολύ αργή και αφάνταστα αργή. Δεν επέλεξα καμιά από αυτές τις χρονικές διαβαθμίσεις, αντίθετα με εσάς. Απλώς είπα και το επαναλαμβάνω και τώρα ότι όταν υπό τις ακραίες συνθήκες της δοκιμασίας έκπλυσης (οξύτητα 5.0, θερμοκρασία 20οC, υπό συνεχή ανάδευση για 24 ώρες) η απελευθέρωση των περιεχόμενων μετάλλων είναι πολύ χαμηλή, και ανάλογα με το μέταλλο, εκατό, διακόσιες και τριακόσιες φορές χαμηλότερη απ’ ό,τι στη φύση, δεν αναμένεται να υπάρξουν δυσμενείς επιπτώσεις στο περιβάλλον. Όταν μάλιστα η περιεκτικότητα των μετάλλων στο απόβλητο είναι στα ίδια επίπεδα με εκείνη άλλων αποβλήτων π.χ. λάσπες από μονάδες επεξεργασίας οικιστικών αποβλήτων, που η νομοθεσία επιτρέπει να χρησιμοποιούνται στη γεωργία..
Σε κάθε περίπτωση επιμένετε να διατηρείτε επιστημονικούς όρους με φοβική διάθεση και πρόσημο, χρησιμοποιώντας ψευδείς ιδιότητες ή φυσικοχημικά χαρακτηριστικά του αποβλήτου. Για παράδειγμα χρησιμοποιείτε τον όρο πολύ λεπτόκοκκο υλικό, σκοπίμως, που όμως δεν είναι έτσι αφού και η έκθεση του Τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών αναφέρεται στην ύπαρξη λεπτόκοκκου κλάσματος.
Τώρα το αν «βιωματικά»!! εσείς διαπιστώσατε ότι χωρίς να βάλετε οξύ στο υλικό υπήρχε μετρήσιμη, μεταφορά τοξικών μετάλλων, χωρίς να χρειαστεί να περάσουν και 24 ώρες, αυτό σίγουρα δεν είναι επιστήμη, καλλίτερα φυσική επιστήμη, αλλά απλά μεταφυσική (βιωματική). Εκτός εάν στο Εργαστήριο που εργάζεστε χρησιμοποιούν την βιωματική διαίσθησή σας ως νέα μέθοδο χημικής ανάλυσης. Οπότε κάθε άλλος λόγος είναι περιττός και ταπεινά δέχομαι πως έκανα λάθος…
Από τις απαντήσεις σας φαίνεται πως προβληματισθήκατε στα καθαρά επιστημονικά θέματα όπως εκτέθηκαν στα άρθρα μου. Όμως υποκλίνομαι στην ικανότητα σας, όταν λείπουν τα επιστημονικά επιχειρήματα, να χρησιμοποιείτε μεθόδους προπαγάνδας, έμπνευσης Γκαιμπελικής και Κα-Γκε-Μπε (και των δυο ταυτόχρονα) που στοχεύουν όχι στην αντίκρουση μιας άποψης αλλά στην εξουδετέρωση – τώρα ηθική, τότε και φυσική - αυτού που την διατυπώνει, ταυτίζοντάς τον με τον «ταξικό εχθρό…», ως «σεχταριστή»,«οππορτουνιστή» κλπ, ή χρησιμοποιώντας υποτιμητικούς ή προσβλητικούς χαρακτηρισμούς. Εδώ, ομολογώ, ότι είστε αξεπέραστος. Απλούστατα δεν μπορώ να σας παρακολουθήσω στο πεδίο αυτό.
Aναρτήθηκε από: ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ ΛΑΓΙΟΝ