Γράφουμε πολλές λέξεις για να εξηγήσουμε κάτι πολύ απλό. Το είδα μια μέρα στο twitter, γραμμένο από τον χρήστη @George_Karak «Μη δούμε μαλάκα σε αυτήν την χώρα αμέσως να τον κάνουμε πολιτικό». Τα...
είπε όλα ο άνθρωπος, δε χρειάζονται αναλύσεις.
Στην Ελλάδα, ο βλάκας κερδίζει στην πολιτική. Είναι προϋπόθεση να είσαι βλάκας. Πολύ βλάκας όμως, όχι απλά βλάκας....
Αποδεικνύεται καθημερινά, δεν είναι κάτι που πρέπει να κάνεις έρευνα για να το καταλάβεις.
Αυτό, ας πούμε, το «χωρίς απόδειξη δεν πληρώνω, παίρνω ό,τι γουστάρω και φεύγω», έξυπνοοοοοοο! Δηλαδή αυτός που το σκέφτηκε, λογικά δεν έχει ψωνίσει ποτέ στη ζωή του. Ο Εμπορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης και η ΕΣΕΕ είχαν αντιδράσει άμεσα λέγοντας ότι «Εάν ο καταστηματάρχης αρνηθεί να εκδώσει απόδειξη, ο καταναλωτής μπορεί να καταγγείλει το γεγονός και να αρνηθεί την αγορά, να αφήσει τα προϊόντα και να αποχωρήσει, όχι όμως να τα πάρει και να φύγει χωρίς να πληρώσει, καθώς η κίνηση αυτή δηλώνει κλοπή. Αναρωτήθηκαν άραγε οι αρμόδιοι που αποφάσισαν την εφαρμογή αυτού του μέτρου το οποίο προτρέπει σε αυτοδικία, πώς διασφαλίζεται η επιχείρηση ότι δεν θα εκμεταλλευθούν επιτήδειοι τη ρύθμιση αυτή και ότι δεν θα υπάρξουν αντιδικίες και εμπλοκές σε παρεξηγήσεις και πιθανά έκτροπα;».
Ε, φυσικά και δεν το σκέφτηκαν. Κάποιος μπούλης εκ Χάρβαρντ φωτίστηκε από μια μαλακία, την είπε στον Στουρνάρα, εκείνου του άρεσε όπως του αρέσουν όλες οι μαλακίες και δήλωσε χαρούμενος ότι βρήκε πώς θα καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή. Το ότι μπορεί να αυξήσει τις κλοπές, δεν το σκέφτηκε. Το ότι κανείς έμπορος δεν κόβει απόδειξη αν δεν πάρει πρώτα τα χρήματα από τον πελάτη, δεν το σκέφτηκε.
Είναι χαζοχαρούμενοι. Κάνουν τα πάντα για να μειωθούν τα έσοδα. Σύμφωνα με τα έως τώρα στοιχεία, περισσότερες από 150.000 πινακίδες κυκλοφορίας έχουν κατατεθεί στις εφορίες και οι εκτιμήσεις είναι πως έως τις 15 Ιανουαρίου, ο αριθμός αυτός θα έχει ξεπεράσει τις 200.000. Ο άλλος δεν ξύπνησε ένα πρωί και αποφάσισε να πάει να παραδώσει πινακίδες. Υποχρεώθηκε να το κάνει από την οικονομική πολιτική που ασκείται.
Και παρέδωσαν τις πινακίδες, εντάξει. Δεν αποφάσισαν όμως οι ιδιοκτήτες να μη χρησιμοποιούν τα αυτοκίνητα. Τα κυκλοφορούν έστω και σε συγκεκριμένη «ακτίνα». Ειδικά στην επαρχία γίνεται το έλα να δεις με τα αυτοκίνητα χωρίς ασφάλεια και πινακίδες. Κι αν συγκρουστούν δυο τέτοια μεταξύ τους έχει καλώς. Κάνουν μια χειραψία κι ο κάθε οδηγός πληρώνει τις λαμαρίνες του. Εμ έλα που δε διαλέγεις με ποιον θα τρακάρεις. Σε λίγους μήνες θα το θεωρήσουν κι αυτό «μια νέα μάστιγα», αλλά ο μπούλης εκ Χάρβαρντ δε θα έχει κάποια έτοιμη λύση στο πρόβλημα.
Και βγαίνουν τώρα και λένε ότι θα γίνεται κατάσχεση αυτοκινήτου για όσους χρωστούν τα τέλη προηγούμενων ετών. Πλάκα κάνουν, δε μπορεί. Ας έρθουν να πάρουν το δικό μου αυτοκίνητο που όποτε πάω να ανανεώσω την ασφάλεια το αγαπημένο αστείο του ασφαλιστή είναι «θα το ασφαλίσουμε και για κλοπή χαχαχαχα;». Κι έχει δίκιο ο άνθρωπος. Σου λέει τι το ασφαλίζεις το σαπάκι; Ποιος θα στο κλέψει;
Άντε, ας έρθουν να το πάρουν να δω που θα τα βάλουν αυτά τα 45.000 αυτοκίνητα των οποίων τους ιδιοκτήτες απειλούν με κατάσχεση. Είναι προφανές ότι δεν έχουν βγει ποτέ στην αγορά. Δε γνωρίζουν πόσο κοστίζει σήμερα ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο. Το αυτοκίνητο ήταν περιουσιακό στοιχείο παλιά. Προ Μνημονίου. Τώρα είναι βάρος. Και την αφαίρεση ενός βάρους δε μπορείς να τη χρησιμοποιείς ως απειλή. Εκτός βέβαια κι αν είσαι τελείως βλάκας.
Τι άλλο να θυμηθούμε; Τη γκάφα με την απαλλαγή από την έκδοση αποδείξεων και από την τήρηση των βιβλίων για επαγγελματίες με έσοδα κάτω των 10.000 ευρώ; Την απώλεια εσόδων από το φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης; Την απώλεια δασμών από τη λαθρεμπορία πετρελαίου ναυτιλίας; Την απώλεια της ευκαιρίας να μαζέψουν εκατομμύρια, εξαιτίας των λανθασμένων χειρισμών στο θέμα με όλες τις λίστες φοροφυγάδων;
Ύστερα από αυτά και άλλα τόσα, μόνο ένας βλάκας θα συνέχιζε να λέει ότι «είμαστε εντός των στόχων, διότι μειώθηκαν μεν τα έσοδα, αλλά είχαμε υπολογίσει αυτή τη μείωση». Δηλαδή, τι σκατά υπολόγισες τελικά; Τα αυξημένα ή τα μειωμένα έσοδα; Πώς έκανες προϋπολογισμό ρε καλέ μου βλάκα; Αν το οικονομικό επιτελείο αυτής της κυβέρνησης εργαζόταν σε μία επιχείρηση, σήμερα δε θα τους είχαν απολύσει απλώς, αλλά θα τους είχαν κρεμασμένους στην είσοδο για παραδειγματισμό. Να τους βλέπουν οι νέοι λογιστές και να ξέρουν ότι δεν τους παίρνει να κάνουν μαλακίες.
Επειδή όμως δε δουλεύουν απλώς στο Κράτος, αλλά είναι το Κράτος και δε δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, μπορούν άνετα να ξεδιπλώνουν τη βλακεία τους σε όλο της το μέγεθος και να τη μετατρέπουν σε πλεονέκτημα από μειονέκτημα. Είμαι βλάκας, άρα μπορώ να γίνω υπουργός και πρωθυπουργός. Ζήτω η βλακεία, λοιπόν. Ποιος νοιάζεται;
Υγ: Φυσικά και θα ήμουν βλάκας αν τους παραχωρούσα τόσο εύκολα το άλλοθι της βλακείας. Απλώς είναι τόσο βλάκες που πιστεύουν ότι αν παραστεί κάποτε σχετική ανάγκη, θα αθωωθούν λόγω βλακείας. Αυτό ακριβώς που επιδιώκει τώρα ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Η βλακεία τους, όμως, δε μειώνει ούτε κατ’ ελάχιστο το μέγεθος των εγκλημάτων τους.
