δίνουν σήμερα οι Έλληνες της κρίσης. Με πόνο αλλά και απόλυτη αξιοπρέπεια.
Ο τίτλος του άρθρου είναι «Μια πολύ ελληνική κατάθλιψη». Ο Κώστας Τσαπόγας εργαζόταν επί 27 χρόνια στην Ελευθεροτυπία (επί 17 και η συζυγός του) . «Δεν έχουμε πληρωθεί εδώ και 18 μήνες, ενώ η εφημερίδα μας σταμάτησε να μας πληρώνει πέντε μήνες πριν κλείσει.» Στη συνέχεια αφηγείται τη μάχη που δίνει με τη σύζυγό του. «Η ιστορία μας είναι η τυπική ιστορία πολλών στην Ελλάδα. Όπως όμως η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, παλεύουμε για να εξασφαλίσουμε το στοιχειώδες φαγητό που χρειαζόμαστε, για να κρατήσουμε τα σπίτια μας ζεστά και για να διατηρήσουμε μία σχέση με την έννοια της κανονικότητας. Παλεύουμε για να κρατήσουμε άθικτη την αξιοπρέπειά μας και να αποφύγουμε την κατάθλιψη που ζει η χώρα μας».
Αναφέρει επίσης πως πολλοί ηλικιωμένοι – με πετσοκομμένες τις συντάξεις τους- υποστηρίζουν οικονομικά τα ενήλικα και άνεργα παιδιά τους. Ο Κώστας Τσαπόγας αναφέρεται επίσης στο γεγονός ότι πολλοί συμπολίτες μας χάνουν τα σπίτια τους και μένουν άστεγοι «Κοιμούνται στα αυτοκίνητά τους και παρκάρουν σε διαφορετικά σημεία κάθε τόσο, ενώ καταφεύγουν για τις βασικές ανάγκες τους σε σπίτια γνωστών ή και ευγενικών ξένων. «Είμαστε σίγουρα τυχερότεροι από όσους περιμένουν για μια μερίδα φαγητό στις 191 εστίες σίτισης της εκκλησίας. Τυχερότεροι από τον μεσήλικα με το κοστούμι Armani -που είναι φθαρμένο στους αγκώνες- και ο οποίος περιμένει στην ουρά για την μερίδα του στο κέντρο του Δήμου στην πλατεία Κουμουνδούρου.»
