Στόχος τους δεν είναι να βοηθήσουν την Ελλάδα να ξεπεράσει την κρίση, αλλά να προχωρήσουν γρήγορα στην εκκαθάριση των στοιχείων του ενεργητικού της. Γιατί στα μάτια των δανειστών της η Ελλάδα, Αντώνη, δεν είναι παρά μία επιχείρηση σε 'εκκαθάριση εν λειτουργία', όπως λένε οι οικονομολογούντες. Τους ενδιαφέρει το οικόπεδο 'Ελλάς' και δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τους ανθρώπους του κι ότι αυτοί με πείσμα κουβαλάνε πίσω τους τρεις χιλιάδες χρόνια τώρα...
Τώρα μάλιστα που απέκτησαν και 'καβάτζες' στο περίφημο... 'πολιτικό προσωπικό' της χώρας, θα αποβάλλουν και τα τελευταία επιχρίσματα του προσωπείου τους.
Τα πράγματα -το βλέπεις κι εσύ- έχουν φτάσει σε αδιέξοδο.
Η τρόϊκα, απ' τη μιά, εξακολουθεί να πιέζει για απολύσεις. Πρόβλημα. Τι θα πουν οι πελάτες, Αντώνη; Φαντάσου να σου ζητήσουν να απολύσεις εργαζόμενους κι απ' το μουσείο της Ακρόπολης; Πως θα ξαναπάς στην Καλαμάτα;
Οι Αμερικανοί, απ' την άλλη, άρχισαν τα ζοριλίκια. Δεν θέλουν τους Ρώσους στα πόδια τους. Κι οι Γερμανοί σφυρίζουν αδιάφορα. Αδιέξοδο. Ούτε ο Χρύσανθος έχει απάντηση... Κι αν δεν μπορεί ο Χρύσανθος, από ποιόν να ζητήσεις γνώμη; Από τον Μουρούτη ή μήπως απ' τον Σταμάτη;
Η αγορά 'στεγνή'... οι Έλληνες πεινασμένοι! Ναι! Ναι! Πεινασμένοι! Μην ακούς τι σου λένε οι συμβουλάτορες, Αντώνη. Όλο και περισσότεροι Έλληνες ψάχνουν την τροφή τους στα σκουπίδια... το βράδυ... από ντροπή... για να μην τους βλέπει ο κόσμος. Εγώ πάντως τους βλέπω κάθε βράδυ. Εσύ πως και δεν τους βλέπεις;
Και η κυβέρνηση; Για τα πανηγύρια!
Χθες διάβασα σε κάποιο από τα blogs που σιτίζονται τακτικά στο πρυτανείο, προκειμένου να σε δοξολογούν, ότι αναγκάστηκες να βάλεις τις φωνές σε κάποια υπάλληλο του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, υπενθυμίζοντάς της ότι είσαι ο πρωθυπουργός! Γιατι απορείς που το ξέχασε Αντώνη; Εσύ ο ίδιος δεν επέτρεψες σε τριτοκλασάτους υπαλλήλους του Δ.Ν.Τ. να σου... τσιμπάνε το μάγουλο! Ο Νικολόπουλος μάλιστα, που δραπέτευσε εγκαίρως, ισχυρίζεται εδώ και καιρό ότι η εντολή σου την εποχή που ήταν ακόμη υπουργός της κυβέρνησής ήταν στην τρόϊκα να κάθονται στα τέσσερα!
Τς, τς, τς... Ρε Αντώνη...; Στα τέσσερα;
Ξέρω.. οι υπουργοί σου δεν είναι και τίποτε της προκοπής... αλλά, ρε Αντώνη, στα τέσσερα...;
Κι όμως... τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν διαφορετικά.
Εάν δεν σπαταλούσες απερίσκεπτα τις ευκαιρίες που σου προσέφερε η τύχη. Κι αν γνώριζες καλύτερα την ιδιοσυγκρασία του λαού που θέλησες να κυβερνήσεις.
Ξέρεις Αντώνη; Οι Έλληνες έχουμε ένα σωρό ελαττώματα. Πολλά χρόνια βλέπεις, γατζωμένοι σ' αυτό το βράχο... δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά... οι αιώνες μας άφησαν και κάποια κουσούρια.
Είμαστε ξεροκέφαλος λαός. Επιμένουμε να λέμε 'όχι' εκεί που οι άλλοι, οι 'σώφρονες', πρόθυμα λένε 'ναι'. Μάλιστα αυτά τα 'παράλογα όχι' τα γιορτάζουμε ως κορυφαία γεγονότα στην ιστορία μας. Σ' αυτά τα 'όχι' νοιώθουμε να καταφάσκει ο εαυτός μας, οι αξίες που κουβαλάμε μέσα μας.
Γι αυτό και δεν πρόκειται να καταπιούν ποτέ το δικό σου 'ναι', Αντώνη. Αυτό το 'ναι' που ξεκίνησε με την συμμετοχή σου στην περίφημη κυβέρνηση Παπαδήμου.
Γιατί, αλήθεια, αποφάσισες να χορέψεις με το διάολο; Πίστευες ότι θα μπορούσες να τον κοροϊδέψεις; Μερικοί ισχυρίζονται ότι τα πάντα ήταν 'μιλημένα' από την αρχή ακόμη της πορείας σου... η 'Ζαππειάδα', λένε, ήταν σκόνη για τα μάτια του κόσμου... το σύστημα χρειαζόταν κάποιον να κρατήσει τα πρόβατα στο μαντρί, μέχρις ότου, τα οδηγήσει στο σφαγείο, όταν ο 'Γιωργάκης' δεν θα ήταν χρήσιμος πια...Δεν ξέρω... εγώ δεν συμφωνώ εύκολα με διάφορες θεωρίες συνωμοσίας που, έτσι κι αλλιώς, είναι και αναπόδεικτες. Πάντως από τότε ξεκίνησε ο κατήφορος που σε οδήγησε στη σημερινή ανάπηρη πρωθυπουργία σου.
Τώρα πλέον δεν σε ακούει κανείς! Ούτε καν οι κρατικοί υπάλληλοι. Οι υπουργοί σου οι ίδιοι σπρωγμένοι από το πανίσχυρο ένστικτο ατοσυντήρησης σχεδιάζουν χωρίς εσένα και κόντρα σε σένα.
Έχεις πλέον αχρηστεύσει όλα σου τα όπλα. Αθώωσες τους ενόχους. Κυβερνάς μαζί τους! Παρέδωσες τη χώρα στους δεσμώτες της και, όπως φαίνεται, φτάνει η στιγμή που δεν θα τους είσαι πλέον χρήσιμος. Σε ετοιμάζουν για απόσυρση!
Επιστροφή στο σπίτι λοιπόν. Αυτή τη φορά οριστικά. Παρέα με τον Μουρούτη και τον Σταμάτη... μήπως έχουν που να πάνε κι αυτοί... ποιός τους παίρνει;
Κάθε Δευτέρα λοιπόν θα περιγράφω, μέσα από το Δημοτικό Σαφάρι, σκόρπια, χωρίς χρονολογική σειρά, τους σταθμούς αυτού του κατήφορου. Όχι, γιατί μπορεί ν' αλλάξει κάτι, αλλά... πως να το πω; Καλύτερα να γράφεις την αλήθεια απ' το να ρίχνεις απλώς φάσκελα. Είναι λυτρωτικό και... χρήσιμο!
Καλή εβδομάδα Αντώνη
