Μακάρι Δήμαρχοι να γίνονται όσοι έχουν αγαπήσει, ερωτευτεί, δουλέψει, γλεντήσει σε έναν τόπο κι όχι....

ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΕΦΤΑΔΕΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ, ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΧΑΪΡΙ;;;;

Μακάρι Δήμαρχοι να γίνονται άνθρωποι, που έζησαν δίπλα στα προβλήματα, που βρίσκονταν εκεί και δίπλα, στις παιδικές χαρές και στα σχολικά προαύλια του δήμου τους, σε δρόμους σπασμένους, σε πλατείες κατεστραμμένες, όσοι δουλεύουν και μάχονται εντός των πυλών τους δίχως παραγωγή πολιτισμού, τέχνης ή έμπνευσης.

Μακάρι να γίνονται Δήμαρχοι, όσοι έχουν λατρέψει, ζήσει, επενδύσει, αγαπήσει, δουλέψει, εργασθεί, ερωτευθεί, γλεντήσει σε έναν τόπο, όσοι ξέρουν τους ανθρώπους, τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα της περιοχής τους, και έχουν ένα όραμα για τον τόπο.

Με τους λεφτάδες ή τους πολιτικούς, που δεν έζησαν Κατερίνη, αν δείτε λύση, γράψτε με....

Περαστικά μας όμως, διότι αν σε βάλουν να ψωνίσεις απ' το πανέρι, μη ψάχνεις ΛΟΥΙ ΒΙΤΟΝ, ή ΚΑΛΒΙΝ ΚΛΑΪΝ, ή ΜΠΕΝΕΤΟΝ....

Κι αν σε πάνε να ψωνίσεις αυτοκίνητο από μάντρα, ή σαραβαλάκι θα πάρεις, ή φιρμάτο μιας άλλης εποχής, δε θα πάρεις ούτε ΦΕΡΑΡΙ, ούτε ΜΠΕ ΜΒΕ, ούτε ΜΕΡΣΕΝΤΕΣ ...φευγάτο!!!!

ΥΓ: Το κείμενο είναι έμπνευση από ποστάρισμα του συναδέλφου και δημοσιογράφου Γεράσιμου Ρίκου....

Δημήτρης Παν. Κεραηλίδης

Συγγραφέας - Δημοσιογράφος