Μια αμερικάνικη επιχείρηση λειτουργεί έτσι:
Έχεις δύο αγελάδες. Πουλάς τη μία και πιέζεις την άλλη να κατεβάσει γάλα για δύο. Σοκάρεσαι όταν η αγελάδα πεθαίνει.
Η γαλλική:
Έχεις δύο αγελάδες. Κατεβαίνεις σε απεργία γιατί θέλεις τρεις.
Η ιαπωνική:
Έχεις δύο αγελάδες. Τις επανασχεδιάζεις ώστε στο 1/10 του μεγέθους μια αγελάδας να παράγεις εικοσαπλάσια ποσότητα γάλακτος. Μετά, σχεδιάζεις ένα έξυπνο καρτούν αγελάδα που το ονομάζεις "Cow-kimon" και το πουλάς στο διαδίκτυο.
Η γερμανική:
Έχεις δύο αγελάδες. Τις επαναπρογραμματίζεις ώστε να ζουν εκατό χρόνια, να τρώνε μία φορά το μήνα και να αρμέγονται μόνες τους.
Η ιταλική:
Έχεις δύο αγελάδες. Δεν ξέρεις όμως που είναι, οπότε κάνεις διάλειμμα για φαγητό.
Η ρωσική:
Έχεις δύο αγελάδες. Τις μετράς και μαθαίνεις ότι έχεις 5. Τις ξαναμετράς και είναι 42. Τις μετράς πάλι και οι αγελάδες είναι 12. Σταματάς να μετράς και ανοίγεις ένα μπουκάλι βότκα.
Η ελβετική:
Έχεις 5.000 αγελάδες. Καμία δε σου ανήκει. Πληρώνεις άλλους για να τις προσέχουν.
Η ελληνική:
Έχεις δύο αγελάδες αλλά δηλώνεις μόνο τη μία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση σε επιδοτεί, για να αγοράσεις άλλη μία, και μετά σε πληρώνει για να τη σφάξεις γιατί διαπιστώνει υπερπαραγωγή γάλακτος. Τσεπώνεις τα λεφτά, πουλάς τις αγελάδες και μετά ξαναπαίρνεις την ευρωπαϊκή επιδότηση για να τις ξαναγοράσεις, επειδή παρατηρείται μείωση στην παραγωγή.