Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα προηγούμενα χρόνια μια μεγάλη κατάκτηση του ελληνικού λαού, ο ΑΣΕΠ, ακυρώθηκε, καθηλώθηκε, παραμορφώθηκε και επανήλθε στην ημερήσια διάταξη το ιστορικό αμάρτημα του πολιτικού συστήματος ή τα πολιτικά αμαρτήματα, δηλαδή ο κομματισμός, η ημετεροκρατία και το ρουσφέτι. Ήταν κάτι που μας πλήγωσε όλους, γιατί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όλοι πιστέψαμε, μετά από εκείνη την κατάκτηση που είχαμε χαιρετίσει, ότι η κοινωνία, η οικονομία, το πολιτικό σύστημα, ο δημόσιος βίος πήγαν ένα βήμα μπροστά και πάνω σε αυτό το πρώτο βήμα μπορούσαμε να κτίσουμε τα επόμενα βήματα. Δυστυχώς, δεν έγινε αυτό και ζήσαμε αυτή τη δραματική κατάσταση που σας περιέγραψα νωρίτερα.
Τώρα το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι αυτή καθεαυτή η βελτίωση του ΑΣΕΠ. Είναι, κατά τη γνώμη μου και κύριε Υπουργέ, το γεγονός ότι στη συνείδηση των Ελλήνων πολιτών ακυρώθηκε πια εκείνη η μεγάλη κατάκτηση και θα πρέπει βήμα-βήμα να ξαναπείσουμε ιδιαίτερα τους νέους ότι δεν θα ξαναακυρωθεί αυτό το νέο βήμα που κάνουμε και ότι ο ΑΣΕΠ θα ξαναδικαιωθεί ιστορικά και ότι θα είναι μια κατάκτηση διαχρονικής ισχύος για την κοινωνία και τους πολίτες.
Ζούμε όλοι οι κυβερνητικοί Βουλευτές –ιδιαίτερα στο χώρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.- το δράμα της δυσπιστίας των πολιτών απέναντι σε όποια μεταβολή θετική, σε όποια μεταβολή βελτιώνει το σύστημα προσλήψεων στο δημόσιο. Τι λένε δηλαδή οι πολίτες; «Ωραία, κάνατε το ΑΣΕΠ, κάνατε ένα σύστημα, αλλά ήρθαν οι άλλοι και το ακύρωσαν. Τώρα θα το ξανακάνετε πάλι, αλλά θα το ακυρώσουν ξανά.» Δεν πιστεύουν, κυρίες και κύριοι, οι Έλληνες πολίτες ότι σε αυτόν τον τόπο μπορεί να στεριώσει μια μεγάλη μεταβολή, ότι μπορεί ένας θεσμός να έχει διαχρονική αξία και ισχύ! Αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, το μεγαλύτερο έγκλημα που παρήχθη τα τελευταία χρόνια στην πολιτική ζωή του τόπου.
Τώρα οι πολίτες, εμβρόντητοι, κάνουν τον απολογισμό τους. Τώρα οι πολίτες προσμένουν και πολύ σωστά η πρωτοβουλία που έφερε ο κύριος Υπουργός και η Κυβέρνηση είναι από τις πρώτες και είναι η θετική. Τώρα κάνουμε μια νέα αρχή. Γιατί;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
στον αντίποδα οι πολίτες και όλοι μας βιώνουμε την εξής κατάσταση: Όλοι συμφωνούμε και αποτελεί κοινό τόπο ότι το κράτος πάρα πολλές φορές είναι εχθρικό απέναντι στην κοινωνία. Το κράτος δεν βοηθάει την υπόθεση της ανάπτυξης.
Χρειάζονται μεγάλες τομές και αλλαγές στο κράτος. Μάλιστα, υπάρχουν πολλοί που λένε ότι, αν κάνετε αλλαγές στο κράτος, αν φτιάξετε ένα σύγχρονο κράτος, θα έχετε βάλει μια μεγάλη υποθήκη, θα έχετε παραγάγει ένα σπουδαίο έργο, το σπουδαιότερο από τα σπουδαία έργα τα τελευταία χρόνια.
Είναι απαίτηση των Ελλήνων πολιτών να εκσυγχρονίσουμε, να βελτιώσουμε το κράτος και μια πτυχή του είναι το σύστημα πρόσληψης και στελέχωσης στο δημόσιο.
Όμως, κύριε Υπουργέ, επειδή αυτό το νομοσχέδιο αποτελεί πρόκληση, για να καταθέσει κάθε Βουλευτής μερικές σκέψεις του, θέλω να πω ότι πρόκληση είναι και τα επόμενα βήματα. Θα έρθει και ο Προϋπολογισμός τις επόμενες ημέρες και θα δούμε, όπως και στους προηγούμενους Προϋπολογισμούς ότι το 50% των δαπανών αφορά ανελαστικές, πρωτογενείς δαπάνες και τις αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων. Το άλλο 25% αφορά τις ασφαλιστικές εισφορές προς τους δημοσίους υπαλλήλους ή μάλλον –για να κυριολεκτώ- προς τα ασφαλιστικά ταμεία και αφορούν τους δημοσίους υπαλλήλους.
Άρα, όλη η κοινωνία, η οικονομία και ο προϋπολογισμός κινούνται στη λογική του πως θα εξυπηρετήσουν την απασχόληση, το δημόσιο τομέα. Ακούμε από Υπουργούς να λένε πως δεν ξέρουν πόσους υπαλλήλους έχουν. Υπάρχουν Υπουργεία που έχουν είκοσι επτά κτήρια και δεν ξέρει κανένας Υπουργός -και ούτε θα μάθει και ο πιο μακρόβιος Υπουργός σε αυτό το Υπουργείο- αν πάνε στην υπηρεσία, αν δουλεύουν, πόσοι είναι. Το έχουμε ακούσει και από τον κ. Παπακωνσταντίνου. Δεν ξέρει ο δημόσιος τομέας πόσους δημοσίους υπαλλήλους έχει.
Δεν είναι τραγικό αυτό σε μια χώρα σύγχρονη; Δεν είναι τραγικό αυτό σε μια χώρα, η οποία δίνει την μάχη της σε ένα σκληρά ανταγωνιστικό πεδίο να επιβιώσει η οικονομία, η κοινωνία και οι πολίτες της;
Άρα, τα επόμενα βήματα θα είναι τα πιο σοβαρά, θα είναι αυτά, τα οποία συζητούνε στις επιχειρήσεις, συζητούνε στον ιδιωτικό τομέα όλα αυτά τα χρόνια. Οργανόγραμμα, διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού, συστήματα αμοιβής, συστήματα bonus - malus, συστήματα δηλαδή που αμείβουνε, συστήματα που συνδέουν την εξουσία με την ευθύνη.
Διότι, κύριε Υπουργέ, ζήσαμε και αυτό το τραγικό τα προηγούμενα χρόνια, να λέμε σε ένα δημόσιο λειτουργό γίνε διευθυντής, αλλά δεν έχει εξουσία καμία. Πού ακούστηκε; Από την οικονομική θεωρία και από την θεωρία του management, η ευθύνη πάει με την εξουσία. Όταν δίνεις σε έναν ευθύνη, πρέπει να του δίνεις και εξουσία και όταν του δίνεις εξουσία πρέπει να του δίνεις και κίνητρα και όταν του δώσεις κίνητρα πρέπει να του έχεις σκληρό έλεγχο. Αυτά πρέπει να συζητήσουμε σε αυτόν τον τόπο. Αυτά πρέπει να συζητήσουμε με αφορμή τον προϋπολογισμό, κύριε Υπουργέ. Είναι τα επόμενα μεγάλα στοιχήματα για εσάς και την Κυβέρνησή μας, δηλαδή το πώς θα κάνουμε ένα δημόσιο τομέα παραγωγικό, σύγχρονο, αποτελεσματικό, που θα λειτουργεί επ’ ωφελεία της κοινωνίας και της οικονομίας.
Ένα τελευταίο, κύριε Υπουργέ. Ξέρω ότι τα ξέρετε, ξέρω ότι θα κάνετε τα επόμενα βήματα. Επειδή όλοι ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια την δυσλειτουργία του Α.Σ.Ε.Π., θεωρώ -και κάνετε μνεία και κάνετε αναφορές- ότι δεν φτάνει μόνο να φτιάξουμε ένα σύστημα, δεν φτάνει μόνο να είναι καλό το σύστημα από τη βάση του, πρέπει να είναι και αποτελεσματικό. Δυστυχώς ο Α.Σ.Ε.Π. λόγω έλλειψης προσωπικού, λόγω γραφειοκρατίας, λόγω άλλων δυνατοτήτων που δεν του δώσαμε, δεν μπορούσε να απαντήσει γρήγορα στα αιτήματα των φορέων.
Θυμάμαι παλαιότερα, επειδή διετέλεσα την προηγούμενη περίοδο δημόσιος λειτουργός, ότι κάναμε αίτηση για ανάγκες, οι οποίες ήταν επείγουσες και περιμέναμε δυο χρόνια να μας στείλει το προσωπικό. Και ναι, μεν, το προσωπικό που ερχότανε -και πάντα σαν ιστορική κατάθεση το λέω- ήταν τα καλύτερα στελέχη, σε μια κρατική τράπεζα που δούλευα, αλλά δυστυχώς οι καθυστερήσεις ήταν σε βάρος των οικονομικών αποτελεσμάτων, σε βάρος της λειτουργίας του πιστωτικού ιδρύματος.
Θα ήθελα εδώ να σας παρακαλέσω, εσείς προσωπικά και η Κυβέρνηση να δείτε το ζήτημα της λειτουργίας του Α.Σ.Ε.Π. γιατί θα ακυρωθεί, θα αυτοακυρωθεί αυτό το σύστημα, αυτή η πρωτοβουλία, αυτή η μεγάλη κατάκτηση, αν δεν έχει αποτελεσματική λειτουργία επ’ ωφελεία όσων έχουμε στοχεύσει.
