Ένα νέου τύπου «μανδύα αορατότητας», ο οποίος αυτή τη φορά δεν θα εξαφανίζει ένα αντικείμενο από τα μάτια ενός παρατηρητή, αλλά θα το «κρύβει» από τα μαγνητικά πεδία, σχεδιάζουν για πρώτη φορά ισπανοί ερευνητές.
Ο «αντιμαγνήτης», που ακόμα δεν έχει κατασκευαστεί, αφενός θα εξασφαλίζει ότι το παραγόμενο εντός του μανδύα μαγνητικό πεδίο δεν θα διαρρέει προς τα έξω και αφετέρου θα διασφαλίζει ότι τα περιεχόμενά του δεν θα ανιχνεύονται από ένα εξωτερικό μαγνητικό πεδίο.
Αν όντως η συγκεκριμένη αντιμαγνητική συσκευή καταστεί εφικτό να υλοποιηθεί και να χρησιμοποιηθεί στην πράξη, όπως πιστεύουν ο Αλβάρο Σάντσεθ και οι συνεργάτες του στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, τότε η επαναστατική τεχνολογία θα αποδειχτεί ιδιαίτερα χρήσιμη σε διάφορες εφαρμογές (βιομηχανικές, ιατρικές, στρατιωτικές, επιστημονικές κ.α.).
Η πορεία προς την «αορατότητα»
Ο πρώτος «μανδύας αορατότητας» παρουσιάστηκε το 2006 και «δούλευε» για την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία στο μήκος κύματος των μικροκυμάτων (και όχι στο ορατό φως).
Από τότε, έχει γίνει σημαντική πρόοδος με την χρήση καινοτομικών «μετα-υλικών».
Θεωρητικά, ένας ανάλογος μανδύας θα μπορούσε να αφορά και τα στατικά μαγνητικά πεδία, που είναι απλώς ηλεκτρομαγνητικά κύματα με μηδενική συχνότητα.
Το 2008, ο πρωτοπόρος φυσικός Τζον Πέντρι και οι συνεργάτες του στο Imperial College του Λονδίνου πρότειναν ένα τέτοιο μαγνητικό μανδύα.
Οι Ισπανοί ερευνητές επέκτειναν περαιτέρω τις ιδέες του Πέντρι και προτείνουν μια συσκευή που, όπως λένε, μπορεί εύκολα να κατασκευαστεί από διαθέσιμα μετα-υλικά.
Αντί για τον όρο «μανδύας», προτιμούν να χρησιμοποιούν τον όρο «αντιμαγνήτης».
Προς το παρόν, έχουν κάνει προσομοιώσεις σε ηλεκτρονικό υπολογιστή και έχουν πετύχει να απομονώσουν σχεδόν πλήρως τον «αντιμαγνήτη» από τον έξω κόσμο.
Το αρχικό σχήμα του αντιμαγνήτη είναι κυλινδρικό, αλλά η συσκευή θα μπορούσε να έχει και άλλα γεωμετρικά σχήματα στην πράξη.
