Ο Όλυμπος δεν είναι τυχαίο βουνό. Δεν είναι μόνο το βουνό των (δώδεκα) θεών σε μια ωραία καρτποστάλ ή σε κάποιο φυλλάδιο τουριστικής προβολής.
Είναι ένα μοναδικό σύμπλεγμα χλωρίδας και πανίδας. Χώρος άθλησης και ψυχαγωγίας. Ένα πεδίο δοκιμής τον αντοχών του ανθρώπου και της σχέσης του με τη φύση. Εκατομμύρια ορειβάτες, περιπατητές, λάτρεις της φύσης έχουν ανέβει στον ξακουστό σε όλες τις γωνιές της Γης Όλυμπο.
Ο σεβασμός στον Όλυμπο πρέπει, λοιπόν, να είναι δεδομένος. Αλίμονο, όχι από όλους, αφού κάποιοι βρήκαν τον τρόπο να χτίσουν αυθαίρετο σε υψόμετρο 2.500 μ.
Άλλος θα πει ότι αυτό έγινε επειδή δεν υπάρχει έλεγχος, άλλος ότι δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο προστασίας, ότι θα έπρεπε οι φορείς και τα υπουργεία να είχαν προλάβει το κακό κοκ.
Κανείς δεν θα μιλήσει για τη νοοτροπία μας να ασχημαίνουμε καθετί ωραίο που μας έκανε δώρο η φύση.
Καταπατήσαμε δάση, ακτές, βουνά και εξοχές. Γιατί ο Όλυμπος να μείνει αλώβητος, όταν όποιος θέλει μπορεί να παίρνει αυτό που έχει βάλει στο μάτι;
Και μη διανοηθεί κανείς να δικαιολογηθεί λέγοντας "έλα μωρέ, ένα μικρό καταφύγιο πήγαν να κάνουν κάτι ορειβάτες!", γιατί με αυτά και με εκείνα κάτι λάτρεις της θάλασσας δεν άφησαν αιγιαλό για αιγιαλό.
